Otherland, Myland..

Στον καθενα μας αντιστοιχει μια ξεχωριστη πινακιδα, η οποια δειχνει το δρομο προς την προσωπικη μας γη.
Στην γη εκεινη το χωμα αφρατο και αγνο, προσμενει να γονιμοποιησει τους σπορους που για αρκετο καιρο βρισκονταν φυλακισμενοι μεσα μας.
Οι σποροι αυτοι, ειναι τα ονειρα μας.
Ονειρα που εγιναν εφιαλτες, οσο βολοδερναν σε μια γη αγονη και αφιλοξενη.

Στην δικη σου γη σαν σπειρεις, το φυσικο λιπασμα της αγαπης θα θρεψει τα ονειρα σου και η ψυχη γαληνια και γελαστη, θ´απολαμβανει την πλουσια βλαστιση της προσωπικης σου φυσης.

´´Τα ματια μας ας ειναι ανοιχτα
Να βλεπουν τα σημαδια
Που οδηγουν σε γη, μακρια απ´τα σκοταδια..´´

Με πολλη αγαπη

ρ.

Τα σ΄αγαπώ που μονάχα άκουσα..

Αφιερωμένο στα σ'αγαπώ που μονάχα άκουσα.. -είμαι ευγνώμων,γιατί αυτά που νιώθω είναι περισσότερα :)

Αγαπη για μένα δεν είναι:

Η αγάπη δεν έιναι αραιη..ρεει πυκνη συνέχεια.
Η αγάπη δεν είναι περιστασιακη..βαθια εχει συνέπεια.
Η αγάπη δεν εχει μυστικά..μοιράζεται απλοχερα.
Η αγάπη δεν παρεξηγει..κατανοει και αγγιζει τα ενδοτερα.
Η αγάπη δεν αδιαφορει..συμπονει και πραττει ανιδιοτελως.
Η αγάπη δεν αμελει..θυμάται,νοιάζεται διαρκώς.
Η αγάπη δεν αδρανει..παιζει, γελά,εκφράζεται.
Η αγάπη δεν κρυωνει..με θερμη στο χιονιά σκεπαζεται.
Η αγάπη δεν μονολογει..ακουει, νιωθει, συζητα.
Η αγάπη δεν ψευδεται..τα ματια ορθωνει αληθινα.
Η αγάπη δεν πονά..σαν βάλσαμο θρεφει την πληγη.
Η αγάπει δεν παραμελεί..μάνα ειναι που φροντίζει το παιδί.
Η αγάπη δεν αμφισβητεί..εμπιστευται, βαζει το χερι της στην πυρα.
Η αγάπη δεν κανει κριτικη..τιμά και σεβεται τη διαφορα.

Η αγάπη δεν φθονεί..ο φθόνος είναι φόβος.
Η αγάπη δεν φοβάται..ο φόβος δεν είναι αγάπη.

Βροχη τα σ´αγαπω μουσκευουνε τα αφτια σου
Λογια που μονα δεν αρκουν να δροσιστει η καρδια σου..
Τα σ´αγαπω του καθενος
Κι αν διαφερει απ´το δικο σου
Με υπομονη να καρτερας αυτο απ´τον αγγελο σου..

ρ.

Ψυχης Κηλη

Δεν εχουμε ολοι την ιδια χωρητικοτητα και γί´αυτο ο καθενας μας μπορει να αντεξει μονο ενα συγκεκριμενο φορτιο.
Δεν ειναι κακο αυτο..
Το κακο ερχεται
Οταν δεν σεβομαστε τις προδιαγραφες μας, επιβαρυνοντας την κατασκευη μας με υπερβαρο καταληγοντας με μια επιπονη ψυχικη κηλη.
Οταν ο οργανισμος μας ουρλιαζει να αλλαξουμε κατευθυνση και μεις τον αγνοουμε επιδεικτικα συνεπαρμενοι απο τις σειρηνες των φοβων και των πρεπει.
Οταν βλεπουμε την ενεργεια μας να εξατμιζεται και τις φλεβες μας να αφαιμαζονται καθημερινα απο την ιδια συριγγα.
Οταν η ανασα γινεται φειδωλη και δεν αρκει για εκπνοη..
Οταν η ψυχη δεν εχει τον πρωτο λογο..παυει να χορευει, παυει να χαμογελα και στεκει θλιμμενη και τραυματισμενη.
Τοτε.. Το κακο ειναι γεγονος και οι επιλογες δυο:
Να παρεις μια ζεστη αγκαλια την ψυχη σου, να την γνωρισεις, να την εμποστευτεις, να την αγαπησεις!
Ή
Να την αφησεις πονεμενη και κατακοιτη, ραντιζοντας την με τα φαρμακα της ανοχης και της ενοχης, για να την κρατας ναρκωμενη στον ληθαργο του πεπλου.

Δεν θα πω την κλασσικη φραση :

´´Ποτε δεν ειναι αργά´´

Θα πω πως :

"ΠΑΝΤΑ ειναι η ΤΕΛΕΙΑ στιγμη"


Καλο βραδυ κ ενα νεο ομορφο ξημερωμα με επιλογες μονον απο την ψυχη μας..

Το οξυγονο του τωρα

Αν τα δεντρα εμμεναν στο παρελθον τους,θα ηταν διαρκως ξερα μαραμενα..θα πεθαιναν.
Κολλωντας αυτιστικα στην σκεψη πως καποτε τα φυλλα τους κιτρινισαν και επεσαν θα ηταν το τελειο συντηρητικο του αιωνιου μαρασμου τους.
Ενω..ο φοβος μην ξανασυμβει..αξιοπιστος εγγυητης επιβεβαιωσης αυτου.
Τα δεντρα δεν τρεφονται απ το χτες, το αυριο δεν ειναι αυτο που τα ποτιζει.
Τα δεντρα ζουν στο τωρα.
Στο τωρα τα φυλλα τους ανθιζουν,ξερενονται και υστερα πεφτουν για να γεννηθουν εκ νεου φρεσκα και δροσερα.
Στο τωρα συμβαινουν ολα και.. Αυτο ειναι Ζωη.
Το οξυγονο δεν υπαρχει ουτε στο παρελθον ουτε στο μελλον.Βρισκεται σε αφθονια μονο στον παροντα χρονο.
Αναπνεε στο παρον.
Ανεπνεε ΤΟ παρον!
Νιωσε την απεραντοσυνη που απλοχερα σου χαριζει το οξυγονο του Τωρα.
Εμποδισε καθε τοξικη αναθυμιαση απο το παρελθον, να εισβαλλει στα πνευμονια της ψυχη σου και να σχηματισει το μελλον σου.
Αν επιλεξεις να μπεις στο θαλαμο αεριων του πριν και του μετα, θα βαλσαμωθεις απο το παγωμενο χτες και οποιο αυριο και αν ερθει, θα σε βρει τον ιδιο!
Εμπιστευσου τα δεντρα,τα λουλουδια,τα φυτα,τους καρπους τους.
Εμπιστευσου τους.
Σαν ντοπιοι του τωρά,της στιγμης αυτης και οχι της επομενης ή της προηγουμενης, κατεχουν την γνωση και τη σοφια που προθυμα σου δωριζουν.
Καθε λεπτο ανθιζουν,μαραινονται,πεθαινουν και ξαναγεννιουνται.
Καθε λεπτο!
Και καθε φορα, στο καταλληλο για εκεινα λεπτο.
Αυτο ειναι η ζωη.
Τουτη ειναι η διαδικασια.
Και εσυ εισαι μερος εκεινης..ολοι μας!
Ακολουθησε την πιστα..εισεπνευσε βαθια με ολη σου τη δυναμη το οξυγονο του τωρα και απολαυσε την μαγεια που σαν παραισθηση ερχεται να σε βγαλει απο την ψευδαισθηση του χτες,του αυριο του πριν και του μετα.
Μη θυμωνεις, μην εχεις ενοχες, μην κρινεις τον εαυτο σου για επιλογες του παρελθοντος που σε εκαναν να μαραθεις.
Χωρις Αυτες δε θα μπορουσες να ανθισεις..
Και με αυτες δε θα μπορεσεις να ζησεις..
Καθε χιλιοστο του δευτερολεπτου που περνα, ανθιζεις μαραινεσαι και ξαναγεννιεσαι..εισαι παντα καινουργιος,καθαρος!Παντα!
Δεν προλαβαινεις να μαραθεις και αμεσως ανθιζεις!
Στις επικριτικες φωνες που σε χτυπουν με τα μαστιγια του χτες, να τους φωναζεις οτι εισαι καινουργιος!Καθαρος!
Μην επιτρεψεις ποτε ξανα στα μαστιγια να γδαρουν την επιδερμιδα της ψυχης σου και να γινουν τροχοπεδη στην φυσικη της αναπλαση.
Καθε φορα που νιωθεις βρωμικος στασου κατω απο τον ουρανο του τωρα και αστον να σε ξεπλυνει,να σε δροσισει,να σε καθαρισει με την κρυσταλλινη βροχη που πηγαζει απ τα ομορφα εντος του.
Καθε φορα που μπλεκεσαι στο διχτυ του πριν, την ωρα που σε πονα το αγκιστρι του μετα, παρε μια βαθια ανασα του τωρα και απολαυσε το ποσο καινουργιος εισαι!Το διχτυ θα γινει πεπλο χρυσο να σε στολιζει και το αγκιστρι ροζ μαργαριταρι φυλαχτο, θα κυλησει αρμονικα για αραξει στα βαθη της ψυχης σου και να την φρουρει για παντα!

"Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά,
αρνήθηκα να συνεχίσω να ζω στο παρελθόν και να ανησυχώ για το μέλλον μου.
Τώρα ζω περισσότερο τη στιγμή όπου ΟΛΑ συμβαίνουν. Έτσι σήμερα, ζω την κάθε μέρα και αυτό το λέω ΠΛΗΡΟΤΗΤΑ." Charlie Chaplin


Ρ.

Το πλοιο φευγει μονο..

Ειδικά αφιερωμένο στην Βίκυ και τον Αντρέα.. στην Πάτμο!

                          

Σε μια ώρα το όνειρο τελειώνει..
Το πλοίο σαλπάρει..
Τα κύματα, έτοιμα να το συνοδεύσουν στο λιμάνι του προκαθορισμένου.. του κλασσικού.
Θα τραβήξει πάλι προς την δοκό της ρουτίνας και κανείς δε θα μπορεί να αλλάξει την πλεύση του.
Θα αφήσει πίσω εναν τόπο μαγικό..παραμυθένιο.
Ανθρώπους φωτεινούς..αστέρια στην στεριά.
Μέρες γαλήνης,νύχτες χαράς.
Θα αφήσει πίσω τόσα..
Τόσα οσα αρκουν να μαγνητίσουν το πηνίο της ψυχής μου και τελικά!
Θα φύγει μόνο..
Χωρίς εμένα!

Ενα πλοίο δεν μπορεί να πάρει τα όνειρα σου μακριά..
Αυτό.. μόνον  η επιλογή μπορεί να το κάνει.

Στα ταξίδια που θα κάνεις να αφήνεις πάντα την ψυχή σου να επιλέγει το εισιτήριο.
Εκείνη μόνο γνωρίζει τον Προορισμό.

Η αρχή έγινε..
Το νησί της Αποκάλυψης, οι νέοι μου φίλοι ..έγιναν εμπνευστές στο να μάθω να ακυρώνω εισιτήρια για ταξίδια που δεν επιθυμώ ακόμα και τελευταία στιγμή!

Δεν υπάρχει τελευταία στιγμή..υπάρχει μόνον η τέλεια στιγμή και είναι εκείνη όταν η ώρα σημάνει: Νιώθω Ακριβώς!

Σας ευχαριστώ όλους..

Με πολλή αγάπη

Ρ.

Ξαπλωσε στην αληθεια

Μην ντραπεις και μην νιωσεις ποτε
Τυψη και ενοχη γι αυτην.
Ειναι η αληθεια σου..
Ατενισε την απο μακρια, πλησιασε την και μην την φοβηθεις.
Ειναι η αληθεια σου..
Χαιδεψε την, αγκαλιασε την και πεστης Σ´αγαπω.
Ειναι η αληθεια σου..
Ειναι το απεραντο λευκο μεταξωτο σεντονι που πανω του ξαπλωνει η ψυχη σου..
Ομορφη, γαληνια και αγνη..
Σωστο βρεφος!
Μακρια απο την αληθεια σου,η ψυχη γδερνεται στα βραχια του φοβου, τυφλωνεται και πεφτει στο κενο του γκρεμου, σπαραζοντας απο τον πονο, ουρλιαζοντας απο αναγκη για επιστροφη στο οξυγονο..στον φως..στην γενετειρα!
Αργα ή γρηγορα, αν υπαρχει αργα..κι αν υπαρχει γρηγορα..
Θα παρει το δρομο της επιστροφης..
Θα στριψει στο στενο της αγαπης και περπατωντας ξυπολητη στα μωσαικα της γνωσης, της σοφιας και της πιστης, θα χυθει ελευθερα στα λευκα μεταξενια σεντονια της αληθειας.
Εκει που η καρδια χτυπα αρμονικα και καθε ανασα πηγαζει απ τα βαθια..
Αφησε την να σε αγκαλιασει..
Πιασε την απ´το χερι και βαστα την γερα..χορεψε μαζι της.. Πανηγυρισε..Τρεξε!
Σηκωσε την ψηλα και δειξε το λευκο σεντονι σου παντου.. Υπερασπισου το!
Βγαλτο στον ηλιο ολοι να δουν αυτο που μονο το φως μπορει να φανερωσει.. τα αορατα γραμματα πανω του:
ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ!

ρ.

Καθρέφτης ουρανός..

Αγερας επικριτικος, φορεας σκεψεων πικρων,
λυσσομαναει και σπερνει μαυρα συναισθηματα, οξινα μαυρα συννεφα..
Της ψυχης μας ο γαλαζιος ουρανος γινεται σκουρος σκυθρωπος και η μορφη μας θαλασσα αγριεμενη μαυρη.

Ουρανος ειναι ο καθρεπτης της θαλασσας.
Οποιο χρωμα εχει, σε κεινη το προβαλλει.
Ετσι συμβαινει και σε εμας:
Η ψυχη μας ειναι ο καθρεπτης της μορφης μας..

Επιλεγοντας τα εθιστικα εδεσματα των αρνητικων κ επικριτικων σκεψεων, ακολουθει το κυριως πιατο: Η πιατελα με την ποικιλλια ανθυγιεινων συναισθηματων, εκεινα
του: πονου, του φοβου και του θυμου.
Το τελικο αποτελεσμα: Ψυχικη δηλητηριαση με μια εμφανιση αρρωστη σε οψη!

Το τι θα βιωσουμε, τοσο σε εσωτερικο επιπεδο οσο και σε εξωτερικο, ειναι πραγματικα μια καθαρα προσωπικη για τον καθεναν μας επιλογη.
Ο καθενας μας μοναδικα και ξεχωριστα, εχει την απολυτη ελευθερια και την υπερτατη ευλογια, να ειναι σε θεση να επιλεγει τα ´´υλικά´´ με τα οποια θα μαγειρεψει ´´αυτό´´ που επιθυμει να φαει.
Μπορεις να διαλεξεις τα καλυτερα υλικα για το φαγητο σου και υστερα να σταθεις μπροστα στον καθρεπτη σου..Αυτο που θα αντικρισεις.. σιγουρα θα σε μαγεψει!

Αφιερωμενο:
´´Στον καθρεπτη του μπανιου σου βλεπω παντα μια κουκλα με αγγελικη γαληνια ομορφια..
Δεν ειναι ο καθρεπτης ψευτικος, ειν´τα λογια σου αληθινα, λογια ιαματικα που ντυνουν την ψυχη μου στα λευκα, στολιζοντας την με χρυσα λαμπερα κοκαλακιά´´


Ps: Ευχαριστω πολυ την Μελινουλα μου για την καταλληλη ποζα :)

Ρ.

Δες τον ποταμο..

Βγαζοντας τον αυτοματο πιλοτο απο τις πτησεις του μυαλου μας, αυτον που για πλοηγο του εχει τον χαρτη με τις πεποιθήσεις και τις προσδοκιες, θα βρεθουμε σε τοπους ευλογημενα ηρεμους..παραμυθενιους.
Μεσα σε Κρυσταλλινο κελαρυστο ποταμι θα κυλαει η ζωη μας, στα ιαματικα νερα της αποδοχης, συμβιωνοντας αρμονικα με καθε πετρα μικρη ή μεγαλη, που αριστα εν υπαρχει μεσα του, διχως να ανακοπτει τη ροη του.

Ελευθερωσου απο τις πεποιθήσεις,  και αφεσου στη ροη του ποταμου της ζωης.
Καλωσορισε με ΑΓΑΠΗ και ΑΠΟΔΟΧΗ καθε πετρα που θα συναντησεις.
Μην την αντιμετωπισεις σαν κατι ανεπιθυμητο και εχθρικο.
Ειναι και αυτη κομματι της διαδικασιας.
Ισως σου χρειαστει..για να σταθεις πανω της να ξαποστασεις..να σκεφτεις..
Ισως παλι, αν την σηκωσεις, να βρεις απο κατω ενα διαμαντι..
Παντα, ολες οι πετρες κρυβουν ενα θησαυρο..
Το σιγουρο ειναι οτι καμια πετρα δεν θα ανακοψει την πορεια σου( σε κανεναν ποταμο δεν το εχει κανει)
-εκτος αν το επιτρεψεις να συμβει κουβαλωντας τις δικες σου χημικες κοτρονες..τις πεποιθήσεις.
Σου υποσχομαι πως καμια πετρα δεν ειναι εχθρος σου και δεν θα σταθει ποτε εμποδιο στο να φτασεις στον προορισμο σου.. στην εκβολη του ποταμου για να ξεχυθεις ανεμελα στον χρυσαφενιο ωκεανο της γαληνης και της αφθονιας.

ρ.

Ψιθυρος Γαληνης για την τυψη κ την ενοχη

Αν καποιες στιγμες "φανταζεις" αδικος και αδιαφορος προς τους αγαπημενους σου, μην βιαστεις να νιωσεις τυψεις κ ενοχες..Πρωτα αδιαφορισες κ αδικησες τον ιδιο σου τον εαυτο κ ετσι δε μπορουσες να κανεις διαφορετικα. Το σκηνικο θα αλλαξει μονο οταν αρχισεις να σε τιμας κ να σε σεβεσαι..Μην αγχωνεσαι..Εχεις οσο χρονο χρειαζεσαι. Οσοι σε αγαπουν θα ειναι παντα κοντα σου, γιατι εκεινοι βλεπουν πεντακαθαρα το μεγαλειο της ομορφης ψυχης σου!
Για τον πολυτιμο εαυτο σου:
Πλησιασε τον διακριτικα με αργους ρυθμους, αφουγκρασου τον, κατανοησε τον, φροντισε τον και φτιαξε γι αυτον με τα υλικα της πιστης, της γνωσης και της σοφιας, την αδιαπεραστη ασπιδα που θα τον προστατευει για παντα.Φτιαξε Μονον οπωσ εσυ ξερεισ και χρειαζεσαι την ασπιδα της αγαπης.Το σκοταδι δεν θα την διαπερνα και το φως που εκπεμπεις θα αντανακλα πανω της ενω θα σου επιστρεφεται τριπλο,τετραπλο...δεκαπλο ωστε να λαμπεις παντα!
Γ.

Επιστοφη στην αληθεια απο εναν υπεροχο ανθρωπο

Το κειμενο που ακολουθει δεν ειναι δικο μου..Γραφτηκε απο εναν ανθρωπο ο οποιος διενυσε απεριοριστα μιλια εχοντας εναν και μονον σκοπο:Να επιστρεψει.
Ξεκινησε με σκοπο οχι να φτασει, αλλα να επιστρεψει.
Το μονο-πατι της επιστροφης μπορει να ειναι μονό, γιατι καθενας μας το περπατα μονος του, ομως το μαγικο ειναι οτι μας χωρα ολους.
Ολους εμας, που καθενας μας εχει την δικη του διαφορετικη αληθεια: μιαν αληθεια μοναδικη και κοινη για ολους μας.
Την αληθεια αυτη περιγραφει ο υπεροχος αυτος ανθρωπος μεσα απο το μονοπατι που περπατησε με μοναδικο σκοπο να επιστρεψει την ψυχη του στον προορισμο της.Στο σπιτι της..στον οικο της Αγαπης!
Ευχομαι το μονοπατι αυτο να γεμισει απο ολους μας!


Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά,
μπόρεσα να καταλάβω ότι ο συναισθηματικός πόνος και η θλίψη,
απλώς με προειδοποιούσαν να μη ζώ κόντρα στην αλήθεια μου.
Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΤΗΤΑ.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά,
κατάλαβα σε πόσο δύσκολη θέση ερχόταν κάποιος
με το να του επιβάλλω τις επιθυμίες μου, παρότι ήξερα ότι
ούτε ήταν κατάλληλη η στιγμή ούτε ο άνθρωπος ήταν έτοιμος, ακόμα κι αν αυτός ο άνθρωπος ήμουν εγώ.
Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά,
έπαψα να λαχταρώ μια άλλη ζωή και μπόρεσα να δω
ότι τα πάντα γύρω μου με προκαλούσαν να μεγαλώσω.
Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά,
κατάλαβα ότι βρίσκομαι πάντα και σε όλες τις περιστάσεις,
την κατάλληλη στιγμή και στο σωστό μέρος και ότι όλα όσα γίνονται
είναι σωστά. Από τότε κατάφερα να γαληνέψω.
Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΠΟΔΟΧΗ.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά,
έπαψα να στερούμαι τον ελεύθερο χρόνο μου
και σταμάτησα να κάνω μεγαλόπνοα σχέδια για το μέλλον.
Σήμερα κάνω μόνο ό,τι με ευχαριστεί και με γεμίζει χαρά,
ό,τι αγαπώ και κάνει την καρδιά μου να γελά,
με τον δικό μου τρόπο και στους δικούς μου ρυθμούς.
Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά,
απελευθερώθηκα από ό,τι δεν ήταν υγιές για μένα.
Από φαγητά, άτομα, πράγματα, καταστάσεις και από ό,τι
με τραβούσε συνεχώς μακριά από τον ίδιο μου τον εαυτό.
Στην αρχή το ονόμαζα “υγιή εγωισμό”.
Αλλά σήμερα ξέρω ότι είναι ΑΥΤΑΓΑΠΗ.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά,
έπαψα να θέλω να έχω πάντα δίκιο. Έτσι έσφαλα πολύ λιγότερο.
Σήμερα κατάλαβα ότι αυτό το λέμε ΑΠΛΟΤΗΤΑ.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά,
αρνήθηκα να συνεχίσω να ζω στο παρελθόν και να ανησυχώ για το μέλλον μου.
Τώρα ζω περισσότερο τη στιγμή όπου ΟΛΑ συμβαίνουν. Έτσι σήμερα, ζω την κάθε μέρα και αυτό το λέω ΠΛΗΡΟΤΗΤΑ.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά,
συνειδητοποίησα ότι η σκέψη μου μπορεί να με κάνει μίζερο και άρρωστο.
Όταν όμως επικαλέστηκα τις δυνάμεις της καρδιάς μου,
η λογική απέκτησε έναν πολύτιμο σύντροφο.
Αυτή τη σχέση την ονομάζω σήμερα ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ.

Δεν υπάρχει λόγος να φοβόμαστε τις αντιπαραθέσεις, τις συγκρούσεις
και τα προβλήματα με τον εαυτό μας και τους άλλους γιατί καμιά φορά,
ακόμα και τα άστρα εκρήγνυνται και δημιουργούνται νέοι Γαλαξίες.
Σήμερα ξέρω ότι :
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ !!!!

Τσάρλι Τσάπλιν

Οταν η ψυχη διψα..τα ποδια να στριβουν

Να χαραζεις ενα νεο δρομο και να αλλαζεις πορεια δεν ειναι ευκολο..
Ειναι ομως απαραιτητο οταν αυτον τον δρομο τον εχει ποθησει η ψυχη σου, γιατι μονον εκεινη ξερει που και πως θελει να βαδισει..
Στο βουνο ή στη θαλασσα, μονη ή με παρεα.
Μονον εκεινη εχει τη γνωση και τη σοφια να επιλεξει την διαδρομη, γί´αυτο εμπιστευσου την και μην φοβηθεις.

Για οσα σε πονουν που αφηνεις πισω σου, μην φοβηθεις.
Ηταν ειναι και θα ειναι δωρα πολυτιμα που σε βοηθησαν να αντιληφθεις τι χρειαζεσαι και τι μπορεις.
Γιατι, το πιο σημαντικο απ´ολα σε καθε δρομο που επιλεγεις, δεν ειναι ο δρομος..το πιο σημαντικο ειναι ΕΣΥ.

Δυο ποδια που περπατουν μηχανικα στηριζοντας μια αφυδατωμενη απο ικανοποιηση ψυχη, ειναι δυο ποδια που συντομα θα καταρρευσουν.
Γιατι η ψυχη, ειναι ο στηλος των παντων μας και γιατι αν δεν την φροντιζουμε θα παρασυρει καταγης και εμας αλλα και οσους συνπδοιπορους εχουμε.

Τα μονοπατια στη ζωη ειναι απειρα και το προνομιο να τα επιλεγουμε ειναι αποκλειστικο του καθενος μας ξεχωριστα.
Κανεις δε περπατα σε δρομο που δεν εχει επιλεξει.

Στην πρωτη λακουβα ενος δρομου πεφτουμε μεσα γιατι δεν την ειδαμε..
Στη συνεχεια οντας υποψιασμενοι, με ελιγμο αποφευγουμε την 2η λακουβα.
Προχωρωντας παρατηρουμε οτι οι λακουβες γινονται ολο και πιο πυκνες.
Δεν ειναι προτιμοτερο να αλλαξουμε την πορεια μας, απο το να προσπαθουμε συνεχεια με ελιγμους να αποφυγουμε τις λακουβες;

Κανενας δρομος δεν εχει εγγυηση κατασκευης απο ροδοπεταλα και μεταξι.. κανενας δρομος ομως δεν ειναι μονοδρομος.

Εστιαζοντας αποκλειστικα σε καθε βημα που κανουμε, ανεπηρεαστοι απο αυτο που αφησαμε πισω και αδιαφορωντας για εκεινο που θα ακολουθησει.. Τοτε οι μυστικες πορτες προς πολλα μαγικα μονοπατια θα ειναι πεντακαθαρα ορατες!

Ευχομαι η νεα διαδρομη να ειναι ηλιολουστη γεματη χαρα, χρωματα και πολυ γαληνη!

Σε εσενα..με ολη μου την αγαπη!

Ρ.

H Μαρινα μου!

Βιβλιοκαφε Εναστρον, 10 Μαρτιου 2012
Παρουσιαση του βιβλιου της Μαρινας Φραγκεσκιδου με τιτλο:"Η Ευτυχια απο το Παραθυρο"

Λιγα λογια για την Μαρινα:

Ιανουάριος του 1999 και τα 19α γενέθλια μου με βρίσκουν στην Πάτρα.

Ως πρωτοετής φοιτήτρια και έχοντας λίγους μόνο μήνες στην μικρή αυτή πόλη, δεν είχα δημιουργήσει μεγάλη παρέα, οπότε το πάρτυ μου είχε ελάχιστα άτομα.

Ανάμεσα στους καλεσμένους βρισκόταν μια άγνωστη κοπέλα, αδύνατη με καστανα μακρια μαλλια και ιδιαίτερα έντονα χαρακτηριστικά..

Συνοδευόταν από τον φίλο μου τον Σάκη, με τον οποίο η σχέση τους μετρούσε μόνο λίγες ημέρες και η βραδιά εκείνη ήταν κάτι σαν την παρθενική της εμφάνιση στην υπόλοιπη παρέα.

Στην αρχή, με την κολλητή μου την Μαρίζα νομίζαμε ότι είναι μουγκή..

Η ώρα κυλούσε και όταν με βία λίγες λέξεις δραπεύτευσαν απ΄τα χείλη της, καταλάβαμε ότι είναι Κύπρια.

Θυμάμαι την είχα παρομοιάσει με τζουκμποξ.. και θέλαμε να της ρίξουμε κανά κέρμα, μήπως αρχίσει να μιλάει..

Αυτό το τζουκμπόξ ήταν η Μαρίνα και ηταν το πιο ακριβό και το πιο όμορφο δώρο για τα γενέθλια μου!

Η Μαρίνα είναι αυτό ακριβώς. Ένα δώρο..

Έίναι ενα δώρο, δίχως κορδέλες και αμπαλάζ.. γιατί είναι αυτόφωτη από την λάμψη της αγάπης και γιατί η καθαρότητα της ψυχής της δεν επιτρέπει τίποτα ψεύτικο.
Μόνο ευλογημένο μπορώ να χαρακτηρίσω όποιον έχει στη ζωή του τη Μαρίνα,
Γιατί ευλογία είναι όταν σου προσφέρονται σε όλο το τους το μεγαλείο η χαρά, η αποδοχή και η άνευ όρων αγάπη.

Η αξιολάτρευτή αυτή Κύπρια, φεύγει στα 18 της από την όμορφη Ασγάτα της Λεμεσου και αποχωρίζεται την θαυμάσια οικογένεια της, για να πάει στη Πάτρα και να πάρει το πτυχίο της στην Διοιήκηση Επιχειρήσεων.

Αυτός ήταν ο σκοπός..
Ο λόγος όμως ήταν άλλος..

Ο λόγος που η ζωή οδήγησε την Μαρίνα στην Πάτρα, ήταν για να γνωρίζει τον άντρα της Σάκη, την φίλη και κουμπάρα της Μαρίζα, τον φίλο και νονό της κόρης της Στάθη, τον καρδιακό της φίλο Γιώργο και για να κάνει σε εμένα δώρο γενεθλίων μια φιλία μεγατόνων.

Αφού όλες αυτές οι γνωριμίες πραγματοποιήθηκαν και δέθηκαν γερά με τον φιόγκο της αγάπης, το 2003 η Μαρίνα βάζει το ''πτυχίο΄' της στην βαλίτσα και επιστρέφει μαζί με τον αγαπημένο της Σάκη στην Κύπρο όπου εργάζονται και οι δυο ως ορκωτοί λογιστές σε μεγάλη πολυεθνική ελεγχτική εταιρία.

Στη συνέχεια Σακης και Μαρινα μετακομίζουν στην Αθηνα, παντρευονται και εκεινη συνεχιζει να εξασκει το επαγγελμα της ορκωτης λογιστριας αλλα οχι και ορκισμενης.

Οπως τα περισσοτερα παιδια, ετσι και η Μαρινα ειχε βρεθεί σ’ενα μονοπατι που δεν ηταν δικη της επιλογη και οσο το περπατουσε τόσο εκείνο στένευε ασφυκτικά.
Οι ισολογισμοι και τα φυλλα του xcel ειχαν γινει το μαρτυριο της και κάθε φορά που συναντιόταν μαζί τους, ένιωθε την ταυτότητα της να χάνεται και την αναπνοή της να γίνεται όλο και πιο ρηχή.

Ο Από μηχανης θεος ηρθε με την οικονομικη κριση, καθως η αναγγελία της απόλυσης λόγω μείωσης κόστους, ήχησε στα αυτιά της σαν λυτρωτική μελωδία.

Από τότε η ζωή της άλλαξε και όλα άρχισαν να κυλούν αρμονικά μέσα στο φυσικό τους αυλάκι.

Η Μαρινα, αφιερωθηκε πλεον με την ησυχια της σε αυτο που παντα λαχταρουσε και αγαπουσε η ψυχη της : Στην συγγραφη!

Ηταν πλέον ανακουφισμενη και χαρουμενη, Ηταν ευτυχισμενη.
Το πρωτοτοκο βιβλιο της με τιτλο ´´ευτυχια απ το παραθυρό´´ αποτελει μεγαλο οιωνο στη ζωη της Μαρινας, καθως κατα τη διαρκεια της συγγραφης του, η ευτυχια οντως ανοιξε το παραθυρο για να περασει μεσα απο αυτο η γλυκια Ναταλια..Το πρωτο παιδι της Μαρινας και του Σακη..που πανεξυπνα επελεξε να ερθει στη ζωη, τη στιγμη που η μητερα του ειχε βρει την αποστολη της:

Να γεμιζει της καρδιες μας χαρα και τις βιβλιοθηκες μας βιβλια..

Αγαπημενη μου Μαρινα, θέλω να σου πω ένα μεγάλο μπράβο που με τόση θέρμη αγωνίστηκες ώστε η ψυχή σου να συναντήσει το αντίκρισμα της και να σου ευχηθώ καλη συνέχεια στον φωτεινο δρομο που περπατας.

Με πολλη πολλη αγαπη
Ρ.

Ο θυμος και η ομορφη λιακαδα

Η ταση απορριψης του θυμου ειναι κομματι ολων μας.
Θεωρουμε κακο να νιωθουμε θυμο και οταν αντιλαμβανομαστε την παρουσια του, θυμωνουμε ακομα περισσοτερο γιατι δεν τον καλεσαμε ποτε..
Μηπως ομως με καποιο τροπο του δωσαμε ολα τα απαραιτητα για να αναπτυχθει?
Ο θυμος, ειναι και αυτος ενα δικο μας κομματι και με το να τον αγνοουμε, στην ουσια αγνοουμε και απορριπτουμε την ιδια μας την υπαρξη.
Οσο δεν αποδεχομαστε τον θυμο μας και δεν τον αφηνουμε να εκδηλωθει..τοσο αυτος ουρλιαζει με την ελπιδα καποιος να του ανοιξει, να τρεξει, να ελευθερωθει..
Οσο ζει καταδικος και παραμελημενος.. οι πληγες του αιμοραγουν και ο πονος του μεγαλωνει..
Δε θα σταματησει ποτε με το μπομπουνητο του να διεκδικει και να αποζητα την μοναδικη του αναγκη..την καταιγιδα της ψυχης..
Γιατι εκτονωση του θυμου δεν ειναι αλλο απο το ανοιγμα του εωτερικου μας ουρανου..
Φανταστειτε πως θα ηταν ο φυσικος μας ουρανος αν απαγορευε στα πυκνα θυμωμενα συννεφα να εκφραστουν?
Συλλογιστειτε πως θα ηταν αν δεν εμφανιζοταν το απροσμενο,συντομο μα ελπιδοφορο φως της αστραπης.
Φανταστειτε εναν δειλο κεραυνο που δεν βγαινει ατρομητα και αποφασιστικα να σφαξει τα συννεφα για να ξεχυθει ο πονος και η αγανακτηση τ´ουρανου..
Τι νομιζετε οτι θα συνεβαινε τοτε?
Ο ηλιος θα εξοριζοταν απ´τις οργισμενες νεφελες και ενα μονιμο σκοταδι θα απλωνοταν παντου.
Οι κροτοι απ τις διαμαρτυριες των μπουμπουνητων θα μοιραζαν απλοχερα τον τρομο και το σκοταδι θα γινοταν ολοενα και πιο μαυρο..
Ο θυμος δε θα μετασχηματιζοταν ποτε σε γαληνη, καθως δεν θα καταφερνε ποτε να περασει στα ιαματικα λουτρα της βροχης και τα χρωματα του τοξου τ¨ουρανου δε θα στολιζαν ποτε τον γαλαζιο φοντο του.

Καπως ετσι, ή μαλλον -κατα τη γνωμη μου - ετσι ακριβως συμβαινει οταν δεν αποδεχομαστε τον θυμο που υπαρχει στην ψυχη μας.
Ετσι ακριβως η θλιψη απλωνει το μαυρο της πεπλο για να καλυψει τον θυμο ενω, με το ιδιο αραχνο πεπλο φιμωνει καθε αναγκη του να εκφραστει.

Η φυση ειναι ο καλυτερος δασκαλος.
Κατεχει την αληθεια, κατεχει την γνωση και κατεχει και την τεραστια σοφια με την οποια τις διαχειριζεται.
Αν ακολουθησουμε βημα βημα τις διαδικασιες με τις οποιες η φυση φροντιζει τον εαυτο της, το μετεωρολογικο της ψυχη μας θα προβλεπει πολυ πολυ συχνα: Μια ομορφη λιακαδα..


´´Τα συννεφα μαυρα και πυκνα, εχουν μεγαλο πονο
Νιωθουν θυμο που λαχταρα να εξατμιστει στον χρονο
Με αγαπη και αποδοχη κοπιαζει η μανα φυση
Τα σωθικα του ουρανου με κεραυνο να σκισει,
Και με το κλαμα της βροχης για να τον καθαρισει"

Με αγάπη ρ.

Ελλαδα

´´ο Θεος δημιουργει τη γη και καλει τους λαους για να τους μοιρασει τα εδαφη.
Το ραντεβου ηταν συγκεκριμενη ημερα και ειχε διαρκεια περιορισμενη.
Ηταν ολοι παρωντες για να λαβουν τα κομματια γης που τους αναλογουσαν, εκτος απο τους Ελληνες οι οποιοι θεωρησαν σκοπιμο να μην πανε.
Την επομενη ημερα, πανε οι Ελληνες βρισκουν τον Θεο και του ζητουν το κομματι που τους αναλογει.
-Δεν υπαρχει τιποτα αγαπητοι μου τους λεει εκεινος.Η μοιρασια εγινε χτες και τα εδωσα ολα.
Οι Ελληνες θερμοπαρακαλουσαν τον Θεο πεσμενοι στα γονατα προκειμενου να δωσει και σε αυτους ενα κομματι γης να κατοικησουν.
Τελικα ο Θεος ανταποκριθηκε στις εκκλησεις τους και τους εδωσε την Ελλαδα λεγοντας τους:
-Ενταξει Ελληνες με πεισατε!Υπαρχει ενα κομματι γης το οποιο και θα σας δωσω.Ειναι αυτο που ειχα κρατησει για ΕΜΕΝΑ.

Αυτη ειναι η Ελλαδα.
Η Ελλαδα που ποτε δεν εκτιμησαμε, γιατι αναπαυτικα καθομασταν στον καναπε της πρωγονοπληξιας.
Η Ελλαδα που ποτε δεν αγαπησαμε,γιατι ειχαμε την πεποιηθηση οτι το ξενο ειναι καλυτερο.
Η Ελλαδα που απλα..εγκαταλειψαμε και επειτα δολοφονησαμε!
Η Ελλαδα που επιτρεψαμε να πουλησουμε!

Μιλαω στον πληθυντικο και ισως καποιοι ενοχληθουν, ομως δεν μπορω να απομονωσω την ευθυνη ολου αυτου που συμβαινει στη χωρα μας και να την χρεωσω μονον σε 200 ατομα.
Γιατι πολυ απλα..σε αυτα τα 200 ατομα προμηθευτες οπλων και σφαιρων υπηρξαμε ολοι μας.
Και γιατι επισης..μονον με συλλογικη προσπαθεια καταστρεφεται μια ιστορια, ενας πολιτισμος, ενα εθνος.
Δε θα αναφερθω στο θρασσος και στην απωλεια συνειδησης των ατομων που βρισκονται μεσα στο επιβλητικο κιτρινο κτιριο της βουλης.
Αυτοι οι γενοκτονοι εκτελουν απλα και με μαθηματικη ακριβεια το σχεδιο τους.
Θα αναφερθω ομως σε εμας, γιατι πιστευω πως τωρα πια γνωριζουμε,κατανοουμε και μπορουμε!
Μπορουμε να ανακτησουμε την εθνικη μας αυτοεκτιμηση,να επανεκτιμησουμε την ιστορικη και πολιτισμικη μας αξια και να νιωσουμε υπερηφανοι που ειμαστε Ελληνες.
Ας γινουμε εκπομπες μιας συλλογικης ενεργειας της οποιας πηγη θα ειναι η αγαπη καταρχας προς εαυτον και συνανθρωπο και κατ´επεκταση προς την χωρα μας.

ΦΩΤΙΕΣ
Με θλιψη παρακολουθω την Αθηνα να καιγεται, ομως η Ελλαδα καιγεται καθε χρονο καθε καλοκαιρι και τα δαση δεν ειναι κτιρια..τα δαση εχουν ψυχη και εμεις εχουμε γινει πυροβλεψιες ενω η ικανοτητα να σβησουμε τη φωτια ειναι καθαρα στο χερι μας..διαφορετικα το πορισμα της εθνικης μας νεκροψιας θα αναγραφει:Ασφυξια απο αναθιμιασεις!

Ενα θετικο μηνυμα..

Τα πραγματα στη ζωη μας χειροτερευουν και θα χειροτερευουν με σκοπο να αφυπνιστουμε.
Οσο αγνοουμε τις αρνητικες εμπειριες και οσο τις αναπαραγαγουμε..τοσο αυτες θα επανερχονται δυναμικοτερα.
Πιστευω πως φτανουμε στο τελος οχι της οικονομικης κρισης αλλα της κρισης συνειδητοτητας που μας διεπει, η οποια συντομα θα σημανει και την παυση καθε αλλης μορφης κριση.
Καληνυχτα και να φροντιζουμε τα μεσα και τα εξω μας..
Ρ.

Οι Αλωβητοι..

Το οχι δεν το δεχονται..
Το δε γινεται επισης..
Αν "δεν ξερεις"..δεν επιτρεπεται
Εκεινοι...τα ξερουν ΟΛΑ!
Αργοτερα αν τους πεις..θα απαιτησουν:ΤΩΡΑ!
Αναγκες και αδυναμιες εξοριστες απ τη δικη τους χωρα..
Τα λαθη δε σου χαριζονται..
Αυτοι επιτυγχανουν σε ολα...
Τη γνωμη σου αν πας να πεις..στο κοβουνε με φορα..
Εκεινοι γνωριζουν καλυτερα και τα ελεγχουν ΟΛΑ..ωσπου η ζωη καποια στιγμη τους στενλει σε ανηφορα!!!

Αφιερωμενο..στο μοντελο αυτο του τερταπερατου αντρα ..που επιτυγχανει παντα στα παντα και ολα τα ελεγχει με χειρουργικη ακριβεια..διχως να του ξεφευγει ποτε τιποτα!Ακουραστος,ατρομητος,αλωβητος...σαρωτικος..Σαρωνει τα παντα προκειμενου να ΜΗΝ αποτυχει..γιατι την αποτυχια..την φοβαται..την τρεμει...την σκιαζεται..Καποιος φαινεται καποτε τον τρομαξε,λεγοντας του οτι το να αποτυγχανεις ειναι σφαλμα μεγα..ετσι αποφασισε να αγνοει και να σαρωνει οτιδηποτε στεκεται εμποδιο στην αποπερατωση του στοχου του..ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ!Ειτε αυτο λεγεται αναγκη, ειτε λεγεται αδυναμια..εκεινος θα τα καταπατησει ωστε ο δρομος προς την "επιτυχια" να ειναι για ΑΥΤΟΝ ισοπεδος!
Βρισκω κριμα τον τροπο που λειτουργουν..μα πιο πολυ τον βρισκω αδικο καθως αυτοι οι οδοστρωτηρες στο περασμα τους..σαρωνουν και αλλες ψυχες..Ψυχες, που αποδεχονται τις αδυναμιες τους,αγκαλιαζουν τις αναγκες τους και επιθυμουν να τις κρατουν ζεστες και χαμογελαστες ακομα κι αν αυτο δε σημαινει...αριστα σε ολα!!!!!

Μια ευχη για τους αλωβητους:

Ευχομαι η ψυχη τους να βγει στον ηλιο, να ζεστοκοπηθει απο την θερμοτητα τησ αγαπησ, να λουστει με το φως της αληθειας και ολη τους η επαρση να μετασχηματιστει σε σοφια και γνωση..
Ολα αυτα ευχομαι να γινουν συντομα..πρωτου η ζωη τους διδαξει με τον επιπονο τροπο οτι δεν μπορουν να ελεγχουν τα παντα και να νικουν σε ολα...

"Αφιερωμενο εξαιρετικα σε μια ψυχη που δεν βγηκε εγκαιρως στο φως..και εφυγε εκτακτα και απροσμενα απο τη ζωη''

32 Years Young :p

Γι αυτα τα γενεθλια θα κρατησω την πρωτη θεση στην μνημη και στην καρδια μου, καθως ηταν τα πιο ζεστα ουσιαστικα και ΑΛΗΘΙΝΑ με ολη τη σημασια της λεξεως,γενεθλια στα οσα χρονια ζω!
Ηταν τα πρωτα γενεθλια που γνωριζα τον λογο που γιορταζω,εναν λογο ακριβο και πολυτιμο που τιμω και θα τιμω για παντα!!!!
Απολαυσα και χαρηκα πραγματικα ολες τις υπεροχες ευχες που με τοση αγαπη και θερμη βγηκαν απο τις καρδιες και απ τα ματια των πολυτιμων ανθρωπων που εχω κοντα μου και ειμαι ευλογημενη που ειμαι αναμεσα τους..Ευχαριστω τοσο μα τοσο πολυ για ολη αυτην την ενεργεια αγαπης και αποδοχης που ελαβα και λαμβανω καθημερινα..Ειναι αυτη που με κρατα ορθια τις στιγμες που παραπατω..ειναι εκεινη που παρεα μου γελα τις στιγμες που κι εγω γελω..ειναι απλα ΟΛΑ!!!
Για τα χρονια που περασαν και με συνοδευσαν μεχρι εδω..νιωθω απο τα βαθη της ψυχης μου τεραστια ευγνωμοσυνη...Ευχαριστω ολους οσους συμμετειχαν σε αυτα, γιατι ο καθενας συνεβαλλε με τον τροπο του(ομορφο η' ασχημο) να γινω σοφοτερη κ πιο δυνατη!!!
Τα καλυτερα δωρα!!!!

Ο Μικρος Πριγκιπας..

"Την ουσια τα ματια δε μπορουν να την δουν.. Μονον η καρδια μπορει''

Ο μικρος πριγκιπας υπαρχει μεσα στον καθεναν μας..
Ο Πλανητης που κατοικει ειναι μικρος και απλος!
Αποτελειται μονον απο ενα ηφαιστειο κ απο ενα λουλουδι που τα αγαπαει και τα φροντιζει πολυ!
Δε επιθυμει τιποτε αλλο παρα μονον αυτα!
Τον κανουν χαρουμενο και ευτυχισμενο!
Καποτε καποιος τον παραπλανησε κ τον εστειλε σε εναν αλλον πλανητη πιο μεγαλο πιο λαμπερο ταζοντας του πως εκει θα ανακαλυψει πολυτιμους θησαυρους..
Ο μικρος πριγκιπας ομως γρηγορα ενιωσε δυστυχια κ με λαχταρα επεστρεψε σε οτι πιο πολυτιμο ειχε : στο μικροσκοπικο του ηφαιστειο κ στο κατακοκκινο τριανταφυλλο..Ηταν για εκεινον ο,τι πιο σημαντικο και πιο ομορφο γιατι πολυ απλα..ηταν τα δικα του!
Δε μπορεσε να ζησει μακρια τους κ ποτε δε θα μπορεσει..
Ο πλανητης του, ειναι τα παντα για αυτον αλλα τα παντα και για εμας..βρισκεται στον πυρηνα μας κ το ονομα του ειναι ψυχη..
Ας κοιταξουμε τον μικρο μας πριγκιπα στα ματια λεγοντας του ενα μεγαλο ευχαριστω για την φροντιδα κ την αγαπη που δειχνει στον πλανητη του, δινοντας του την υποσχεση οτι δεν θα τον ξαναπαρουμε ποτε μακρια του..


Στο μακρινο σου το αστερι θα μου κρατας σφιχτα το χερι..Μικρε μου πριγκηπα κοιμησου..και εγω θα μεινω
Εδω..
Μαζι σου...

:)

Ευχές για μια νεογέννητη χρονιά..

Παρατηρώντας τα τελευταια χρονια τον υλικό μας κοσμο να καταρρεει σταδιακά, νιώθω πως όλο αυτό δε συμβαίνει τυχαία..

Το μήνυμα που κρύβεται στο δούρειο ίππο της οικονομικής κρίσης είναι οτι έφτασε η στιγμή να στρέψουμε τα βλέμματα στο μεσα μας και να ξαναχτισουμε τον πνευματικο και ενεργειακό μας πολιτισμο με θεμελια την αγαπη, την κατανόηση και την σοφία.

Οι μηχανές τρέφονται με υλικά αγαθά..οι άνθρωποι με αγάπη!!!

 

 

Το 2012 ευχομαι να ειναι μια χρονια μαζικής αφυπνισης  και ο,τι τοξικο να μετασχηματιστει σε αγαπη κ φως!

 

 

Να φροντιζετε πολυ τους εαυτους σας..και ο ενας τον αλλον!!!΄

 

Με πολλή αγάπη και γαλήνη για όλους..

 

Ρ.

2011...

Η χρονιά που πέρασε το 2011, ήταν για εμένα το έτος της προσωπικής μου αναγέννησης και αυτός είναι ο λόγος που πάντα θα την θυμάμαι και θα την έχω χάρτη και φυλαχτό.
Ανέβηκα τα σκαλιά του εσωτερικού μου ναού..και έμεινα εκεί με σκοπό να γνωρίσω την ψυχή μου, να έρθω σε επαφή με το συναίσθημα μου και να αποκτήσω πλήρη συνειδητότητα.
Οπως συμβαίνει σε κάθε γέννα.. όλη αυτή η διαδικασία είχε πάρα πολύ πόνο και είμαι πολύ υπερήφανη και συγκινημένη όταν σκέφτομαι με πόση  συνέπεια και δύναμη διαχειρίστηκα τον ψυχικό μου τοκετό.
Αποχαιρετώντας λοιπόν αυτή την καταλυτική χρονιά, θέλω να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου και να πώ πόσο ευλογημένη νιώθω που γνώρισα τον άνθρωπο εκείνο που με έβγαλε απο το σκοτάδι και στον μοναχικό μοναδικό μου περίπατο..είναι πάντα δίπλα μου να μου φέγγει όταν σκοτεινιάζει.
Ευχαριστω τον Γ, που κόβει και ράβει για εμένα ενώ με προσέχει πάντα με σεβασμό και διακριτικότητα, στέλνοντας μου τη γαλήνη του..
Ευχαριστώ την μανούλα μου για την άπλετη αγάπη και την αντοχή λοκατζή που έδειξε και δέιχνει και ένα μεγάλο συγγνώμη για όλες τις φορές  που αναπόφεκτα την στεναχώρησα..δεν ήταν εύκολο και για εκείνη..
Ευχαριστώ τους φίλους μου..όσους επέλεξα να μείνουν, δεν έφυγαν ποτέ..όσους δεν επέλεξα..ήταν και δική τους επιλογή.
Τελευταία θα ευχαριστήσω την Μελίνα μου, επίσης για την υπομονή της και την κατανόηση για όλες τις φορές που την έχω απειλήσει οτι θα την πουλήσω το Πάσχα στην μαύρη αγορά για αρνί..

Εύχομαι το κατά ένα έτος μεγαλύτερο αδερφάκι του 2011, να φέρει εκτός απο υγεία και αγάπη όσα επίσης χρειάζομαι πιο πολύ..γαλήνη, ασφάλεια και μια φωτεινή συντροφιά.

Ρ.