Δεν Πειράζει..Είναι πάρα πολύ ΟΚ να είμαι διαφορετικός!

Καλή εβδομάδα με τη φράση : ''Δεν πειράζει΄΄
Δεν πειραζει.. σε ενα κόσμο που ό,τι πηγάζει απο την ψυχή μας,΄πειράζει, δεν πρέπει και δεν είναι σωστό.
Τι είναι σωστό ?
Να σας πω.. αρχίζω να μαθαίνω οτι σωστό είναι ο,τι μας δίνει γαλήνη και χαρά.
Χρειάζεται ησυχία για να κάνεις το σωστό..για να είσαι σωστός..
Χρειάζεται να μείνεις μόνος ώστε τα μέσα σου να αρχιζουν να σου ψιθυρίζουν ποιο είναι το σωστό.
Χρειάζεται σιγή για να μπορέσεις να ακούσεις αυτόν τον δυνατό ψίθυρο.
Να ακούσεις..ποιο είναι το δίκαιο και ποιο είναι αυτό που ποθούν ώστε να γελούν.
Γιατί το γέλιο θρέφει και όταν τα μέσα σου θεριέψουν, ο ψίθυρος θα γίνει φωνή κρυστάλλινη, δυνατή και τότε δε θα χρειάζεσαι τη σιωπή.
Δε θα μπερδεύεσαι απο την χάβρα των σωστών και των πρέπει, γιατί τα δικά σου θα είναι αυτά που θα ακούγονται πάντα σε εσένα πιο δυνατά ..πιο καθαρά..
Σειρήνες της αλήθειας σου..η φωνή της καρδιάς σου.

Ας εστιάσουμε στην αλήθεια μας,
Ας αποδεχτούμε την μοναδική διαφορετικότητα μας, 

Ας απολαμβάνουμε τα προσωπικά μας ατού, κάνοντας τα στη συνέχεια δώρο σε αυτό τον κόσμο.
Ενα δώρο ικανό να εξολοθρέψει την ατομική βόμβα της ψευτιάς και του δήθεν..

Αληθινό Γεγονός

Οι εξωτερικές φωνές τις μάζας, της κοινωνίας , του κατεστημένου, έχουν ιδιωτικοποιηθεί το χώρο μέσα μας.Πολύ έξυπνα και συγκεκαλυμμένα, φορώντας διάφορα προσωπεία, χρησιμοποιώντας διάφορες τεχνικές, μας προστάζουν ακατάπαυστα για το πως πρέπει να νιώθουμε, να είμαστε, να φερόμαστε, για το πως πρέπει να ζούμε. Οτιδήποτε αποκλίνει από αυτό τους το πρωτόκολλο, συγκρίνεται και επικρίνεται αυστηρά.

Πως θα αντιληφθούμε την φωνή αυτή? 

Πολύ απλά, στα λόγια της θα νιώσουμε Φόβο, θυμό, θλίψη..

Πως θα την κάνουμε να σωπάσει?

Απαντώντας σε  όλα για όσα μας επικρίνει: 

''Δεν Πειράζει! Είναι πάρα πολύ ΟΚ να είμαι διαφορετικός ''

Τιμώ την διαφορετικότητα μου, εστιάζοντας σε εκείνα που είμαι, νιώθοντας υπερήφανος για εκείνα που είμαι , νιώθοντας υπερήφανος για εκείνα που δεν είμαι !

Αφιερωμένο σε όλους σας μα περισσότερο σε εκείνους που ακόμα δεν έχουν αγκαλιαστεί με την υπέροχη διαφορετικότητα τους

με αγάπη, πίστη και υπομονή..

ρ.

Γ...@ την κοινωνία μου !

Βαραμε προσοχες σε μια κοινωνια που θελει ολους ετικετοποιημενους και κατα υψος παρεταγμενους, σαν σε ραφι σε πολυκαταστημα.
Μας εχει εμποτισει στα κυτταρα μας, ως φυσιολογικο το πρεπει αντι το θελω, το σκεφτομαι αντι το νιωθω, το χρειαζομαι αντι το ειμαι ευγνωμων, το εχω αντι το ειμαι και αλλα πολλα..
Στην κοινωνια μας ειναι φυσιολογικο να ακολουθουμε ολοι την γραμμη: σπουδαζω,δουλευω, παντρευομαι, γενναω..και να δημιουργω συνεχως συνθηκες ωστε να καταναλωνω!
Το αγχος για την επικειμενη μη ανταποκριση μας σε καθε μορφη καταναλωσης, εχει γινει σαρκοφαγα εμμονη.
Ναι..σαρκοφαγα, γιατι σαρκες τρωει.
Η πιο σοβαρη όμως μορφη καταναλωσης, η ψυχοφάγα ειναι αυτη της ενεργειας μας.
Καταναλωνουμε την ενεργεια μας στο να ειμαστε κοινωνικα φυσιολογικοι, θαβοντας τα ταλεντα μας, πνιγοντας την δημιουργικοτητα μας, στραγγαλιζοντας την διαφορετικοτητα μας.
Οσοι το εχουν αντιληφθει ολο αυτο, δινουν αγωνα, πολεμούν σκληρά για να γνωρισουν τις ποιοτητες τους, να αποδεχτουν και να στηριξουν αυτην τους την διαφορετικοτητα σε εναν κοσμο που ολα συγκρινονται με το φυσιολογικο πατρον, σε εναν κοσμο που η ευαισθησια θεωρειται αδυναμια, σε ενα κοσμο που αν δεν την βρισκεις μαζι του θεωρεισαι ψυχικα διαταραγμενος.
Σε αυτον τον κοσμο, εχω να πω οτι η ψυχη μονο οταν διαταραχτει ξυπνα και ελευθερωνεται απο την μαστουρα της μεταλλαγμενης ανθρωπομορφης κοινωνιας.
Στους υπολοιπους λεω να ''σκέφτονται'' με την καρδια,  να έχουν υπομονη, πιστη στα εντος και παροπιδες στα εκτος..τα φυσιολογικα.

Με αγαπη ρ.

´´Αγαπα τον πλησιον σου ως εαυτον´´

´´Αγαπα τον πλησιον σου ως εαυτον´´ 
Συμφωνοι, αλλα με την προυποθεση να σε αγαπα κι αυτος κι αν δε μπορει τουλαχιστον ας μη σε βλαπτει, ας μην έχει την πρόθεση να σου πετά τα σκουπίδια του.
Σε διαφορετική περίπτωση, προσωπικα, δε  θελω ουτε στο ενα μετρο τέτοιους πλησιον.
Μιλω για τους ανθρωπους που ειναι απίκο να αμφισβητησουν, να επικρινουν, να χλευασουν, για ανθρωπους δυσκοιλιους στο χαμογελο, την ευγενεια και τον σεβασμο ως προς την εκαστοτε υπαρξη που θα συναντησουν.
Τα τελευταία χρόνια, ειμαι εκλεκτικη στον τροπο που επιλεγω τους πλησιον μου.
Αδιαπραγματευτα και αυστηρά εκλεκτικη!
Προτεραιότητα μου ειναι να να μοιραζομαι την ενεργεια μου με ανθρωπους τετοιους, ωστε εκεινη να ενδυναμωνεται και να ανακυκλωνεται με τροπο υγιη τόσο για εμένα όσο και για εκείνους.
Να την προστατευω απο οποιαδηποτε υποψια ρυπου και μολυνσης για να μπορω να αναπνεω καλα και να προσφερω απ το οξυγονο μου σε οποιον χρειαστει. 
Προτεινω σε ολους το ιδιο χωρις φοβο, με πολυ παθος και μπόλικη αγάπη!

Καλη εβδομαδα!
Με αγαπη ρ.

Οταν στενεύει το κεφαλι..

Οσο στενάχωρος ειναι ο εγκέφαλος, τόσο υποφέρει η ψυχη.
Η ψυχη θελει χωρο..χωρο διχως τετραγωνικα..
θελει την αλάνα του απειρου κι εσυ την εχεις σε μια γκαρσονιερα στολισμενη με καδρα ετικετες -βαρυγδουπες λεξεις..
Με τον εναν ή τον αλλον τροπο θα βρει τροπο να δραπετευσει..
Αν την βοηθησεις να το κανει..θα εχετε μια αρμονικη συγκατοικηση..
Αν οχι, θα αφησει το στενο σου κορμι για να χυθει στο απειρο, στο ενα..

Με αγαπη ρ.

Μήνυμα για την αποκοπή και την σύγκριση

Η σύνδεση με ο,τι βρίσκεται εκτός σου, μπορεί να σε αποσυνδέσει..
Ακόμα και αν αυτό το ''ο,τι'' απο κάποιους θεωρείται ως το φυσιολογικό, ως το πρέπων.. 
Για εσένα ομως δεν είναι.. αυτες οι λέξεις δεν υπάρχουν στο λεξικό της ψυχής σου.
Και όταν τις πλέξεις μαζί με όλα τα ''ο,τι'' των φυσιολογικών και συνδεθείς μαζί τους,  τότε αποκόβεσαι..και πονάς.
Την αποκοπή αυτή, μην την κρίνεις.
Το οτι δεν εφάπτεσαι, μην το κρίνεις.
Δεν ειναι αδυναμία, δεν ειναι αδράνεια.
Είναι όμως κάτι και αυτό το κάτι Ονομάζεται διαφορετικότητα.
Την διαφορετικότητα, μην την συγκρίνεις.
Τα μοναδικά, τα ξέχωρα δεν συγκρίνονται.
Η σύγκριση έχει δόντια κοφτερά που σε τσακίζουν και έπειτα σε αποκόβουν.
Και η αποκοπή αυτή είναι το ξεσπίτωμα.
Το ξεσπίτωμα απο αυτό που είσαι και η μετακόμιση σε ενα κοινοβιακο ''εγω''
Μη το κρίνεις.
Είναι η διαδικασία αποσύνδεσης που μας ενθυμίζει την σύνδεση.
Ειναι ο χάρτης -δάσκαλος να μας μαθαινει να βάζουμε χ στην πεπατημένη και να ακολουθούμε την διαδρομή προς το σπιτι μας.
Μην φοβάσαι.. το μπροστά δεν εχει πίσω.
Μην  ανησυχεις..δεν υπάρχει πίσω και μπροστά.
Μπορείς να αφεθείς, γαλήνια σε ένα άφθονο τώρα.

με αγάπη ρ.