Βαραμε προσοχες σε μια κοινωνια που θελει ολους ετικετοποιημενους και κατα υψος παρεταγμενους, σαν σε ραφι σε πολυκαταστημα.
Μας εχει εμποτισει στα κυτταρα μας, ως φυσιολογικο το πρεπει αντι το θελω, το σκεφτομαι αντι το νιωθω, το χρειαζομαι αντι το ειμαι ευγνωμων, το εχω αντι το ειμαι και αλλα πολλα..
Στην κοινωνια μας ειναι φυσιολογικο να ακολουθουμε ολοι την γραμμη: σπουδαζω,δουλευω, παντρευομαι, γενναω..και να δημιουργω συνεχως συνθηκες ωστε να καταναλωνω!
Το αγχος για την επικειμενη μη ανταποκριση μας σε καθε μορφη καταναλωσης, εχει γινει σαρκοφαγα εμμονη.
Ναι..σαρκοφαγα, γιατι σαρκες τρωει.
Η πιο σοβαρη όμως μορφη καταναλωσης, η ψυχοφάγα ειναι αυτη της ενεργειας μας.
Καταναλωνουμε την ενεργεια μας στο να ειμαστε κοινωνικα φυσιολογικοι, θαβοντας τα ταλεντα μας, πνιγοντας την δημιουργικοτητα μας, στραγγαλιζοντας την διαφορετικοτητα μας.
Οσοι το εχουν αντιληφθει ολο αυτο, δινουν αγωνα, πολεμούν σκληρά για να γνωρισουν τις ποιοτητες τους, να αποδεχτουν και να στηριξουν αυτην τους την διαφορετικοτητα σε εναν κοσμο που ολα συγκρινονται με το φυσιολογικο πατρον, σε εναν κοσμο που η ευαισθησια θεωρειται αδυναμια, σε ενα κοσμο που αν δεν την βρισκεις μαζι του θεωρεισαι ψυχικα διαταραγμενος.
Σε αυτον τον κοσμο, εχω να πω οτι η ψυχη μονο οταν διαταραχτει ξυπνα και ελευθερωνεται απο την μαστουρα της μεταλλαγμενης ανθρωπομορφης κοινωνιας.
Στους υπολοιπους λεω να ''σκέφτονται'' με την καρδια, να έχουν υπομονη, πιστη στα εντος και παροπιδες στα εκτος..τα φυσιολογικα.
Με αγαπη ρ.
Μας εχει εμποτισει στα κυτταρα μας, ως φυσιολογικο το πρεπει αντι το θελω, το σκεφτομαι αντι το νιωθω, το χρειαζομαι αντι το ειμαι ευγνωμων, το εχω αντι το ειμαι και αλλα πολλα..
Στην κοινωνια μας ειναι φυσιολογικο να ακολουθουμε ολοι την γραμμη: σπουδαζω,δουλευω, παντρευομαι, γενναω..και να δημιουργω συνεχως συνθηκες ωστε να καταναλωνω!
Το αγχος για την επικειμενη μη ανταποκριση μας σε καθε μορφη καταναλωσης, εχει γινει σαρκοφαγα εμμονη.
Ναι..σαρκοφαγα, γιατι σαρκες τρωει.
Η πιο σοβαρη όμως μορφη καταναλωσης, η ψυχοφάγα ειναι αυτη της ενεργειας μας.
Καταναλωνουμε την ενεργεια μας στο να ειμαστε κοινωνικα φυσιολογικοι, θαβοντας τα ταλεντα μας, πνιγοντας την δημιουργικοτητα μας, στραγγαλιζοντας την διαφορετικοτητα μας.
Οσοι το εχουν αντιληφθει ολο αυτο, δινουν αγωνα, πολεμούν σκληρά για να γνωρισουν τις ποιοτητες τους, να αποδεχτουν και να στηριξουν αυτην τους την διαφορετικοτητα σε εναν κοσμο που ολα συγκρινονται με το φυσιολογικο πατρον, σε εναν κοσμο που η ευαισθησια θεωρειται αδυναμια, σε ενα κοσμο που αν δεν την βρισκεις μαζι του θεωρεισαι ψυχικα διαταραγμενος.
Σε αυτον τον κοσμο, εχω να πω οτι η ψυχη μονο οταν διαταραχτει ξυπνα και ελευθερωνεται απο την μαστουρα της μεταλλαγμενης ανθρωπομορφης κοινωνιας.
Στους υπολοιπους λεω να ''σκέφτονται'' με την καρδια, να έχουν υπομονη, πιστη στα εντος και παροπιδες στα εκτος..τα φυσιολογικα.
Με αγαπη ρ.
