Η αγάπη.. δεν πονάει

Αναρωτιέμαι και ψάχνω να βρω αν υπάρχει κάποιο τραγούδι που να μιλά για την πραγματική ομορφιά, το μεγαλείο της αγάπης και ακόμα δεν τα έχω καταφέρει.
Οι περισσότεροι στίχοι, μιλάνε για μια αγάπη που πονάει, ζηλεύει, πεθαίνει, εξαρτάται, λιώνει,συμπληρώνει..μιαν αγάπη γεμάτη όρους και προυποθέσεις..γεμάτο διαχωριστικά, ψυχαναγκασμούς, θυσίες και πρέπει.
Εαν αυτός είναι ο τρόπος που γαλουχούμαστε, χορεύοντας και τραγουδώντας, ας μην απορούμε γιατί οι σχέσεις φονεύονται απο φόβο, επίκριση, αδιαφορία και θυμό.Κανεις δεν τις σκοτώνει παρά μόνοι μας αυτόχειρες ''διασκεδάζουμε'' σε σαδομαζοχιστικα παρτυ σεκλετιάζοντας και χλευάζοντας το υπέρτατο αγαθό και τροφή μας.
Πλενουμε καθημερινά τον εγκέφαλο μας με λόγια ανάρμοστα μολύνωντας την ψυχή μας, γεμίζοντας θλίψη και πόνο.
Η αγάπη δεν ειναι διττή.Δεν είναι μια καλή και μια βλαβερή.
Η αγάπη μόνο θρέφει,γαληνεύει..
Δυο ανθρωποι που αγαπιούνται είναι ελεύθεροι, ξεχωριστά ολόκληροι, συμπορεύονται παρέα για όσο το επιλέγουν και αν κάποια στιγμή επιλέξουν άλλους δρόμους, δεν έχει διαφορά γιατί η αγάπη δεν διαχωρίζει.. είναι αέρας που αν δεν εισπνέεις πνίγεσαι..
Πιστεύω πως καλό θα ήταν σιγά σιγά όλο αυτό να αρχίζει να αλλάζει.
Τα παιδιά μας να μεγαλώνουν με τραγούδια που μιλούν για τις πραγματικές ποιότητες της αγάπης: Την ελευθερία, την γαλήνη, την αρμονία, την ανευ όρων αποδοχή, τον σεβασμό, την ενσυναίσθηση, την συμπόνια, την τρυφερότητα, την κατανόηση, την φροντίδα..
Μόνο έτσι θεωρώ οτι υπάρχει περίπτωση να μπει φως στις καρδιές μας, να γλυκάνουμε και να μαλακώσουμε ωστε να μπορούμε να απολαμβάνουμε και τον έρωτα τον οποίο αποφεύγουμε και φοβόμαστε καθως έχει καταντήσει ένα άδειασμα αρνητικής ενέργειας και δηθενιάς ο ένας προς τον άλλον.
Μόνο έτσι θα επιστρέψουμε στην ζεστασιά και στην σπιτική θαλπωρή που εν υπάρχει εντός και μεταξύ μας.


13/12/15
Να και ενα τέτοιο τραγούδι, γιατί ο Πάνος είχε δίκαιο όταν διαβάζοντας το παραπάνω μου είπε: To φίλα με ακόμα γιατί όχι? Ε ναι λοιπον!

Η δυσκολία της ύπουλης ευκολίας

Σ'εκείνους που σε γιορτάζουν να πηγαίνεις..

Αγαπημένη/ε,

Μην αναλώνεις την πολύτιμη σου ενέργεια στον άνθρωπο που δεν είναι συναισθηματικά διαθέσιμος..
Πάρε από πάνω του τον μεγεθυντικό φακό και άσε  το βλέμμα σου να απλωθεί παντού! 
Θα δείς πως υπάρχουν και οι άλλοι.. εκείνοι που ενδιαφέρονται βαθιά, αγαπούν με αγνότητα, ερωτεύονται και είναι ανοιχτοί στο να μοιραστούν συναισθήματα και στιγμές, δίχως φόβο, δίχως δικαιολογίες.

Σε αυτούς τους ανθρώπους να πηγαίνεις!
Σ´αυτους που είναι αληθινοί, ζεστοι και καθαροί!
Σ' αυτούς που ο πρώτος οργασμός έρχεται από την ψυχή περνάει στο νου και καταλήγει εκστατικά στο σώμα.
Εκεί να μένεις! 

Μη σπαταλάς δευτερόλεπτο για κάποιον που τα αισθήματα του δεν είναι αμοιβαία.
Δεν είσαι πατσαβούρα να  σφουγγαρίζεις τις ψυχικές ή  τις οργανικές του διαρροές .. 
Είσαι ένα πλάσμα που δίνει απλόχερα και ξέρω, όχι μόνο για να πάρει αλλά να σου πω κάτι? 
Αν δεν πάρεις ενώ μόνο δίνεις τότε σύντομα θα αδειασεις..
Θα ξεραθείς, θα στερέψεις και αυτό δεν χωρά αμφισβήτηση.
Μην τσακίζεσαι να φροντίσεις κάποιον που αδιαφορεί και δε θα σε φρόντιζε ποτέ με το κέφι, τη στοργή και την συμπόνοια που εσύ το κάνεις.
Μην σπεύδεις να μπείς στη θέση του άλλου και να κατανοήσεις τους λογούς που αδιαφορεί προς εσένα στηρίζοντας και δικαιολογόντας τον.
Αν μπείς σε αυτή τη θέση, τότε να ξέρεις πως μόλις εχασες την δική σου.
Μην ρουφάς λαίμαργα τα λόγια αυτόυ του ανθρώπου για να ξεδιψάσεις απο την ξηρασία της απραξίας του.

Στάσου μακριά από αυτούς που δεν λαχταρούν να σε βλέπουν, να σε ακούν, να σε αγγίζουν..
Μακριά απο αυτούς που σε επικρίνουν, που δεν σε συναισθάνονται, δε σου χαμογελούν..
Μακριά απο εκείνους που για εσένα  έχουν πάντα θεόρατα δε μπορώ και ελάχιστο χρόνο.
Μακριά απο όσους αμελούν την υπέροχη ύπαρξη σου.

Στους άλλους να πηγαίνεις, σε εκείνους που είναι άνθρωποι ´´όμορφοί´ και το γνωρίζουν.
Σε εκείνους που γνωρίζουν την ομορφιά της αληθειας,της αγάπης, του μοιράσματος και της συντροφικότητας.
Σε εκείνους που γνωρίζουν την ομορφιά της απλότητας, της παιδικότητας..
Σε εκείνους που απολαμβάνουν την μαγεία της συντροφιάς, την ζεστασιά μιας αγκαλιάς, το ταξίδι ενος φιλιού,την ομορφιά μιας γλυκιάς κουβέντας. 
Μόνον εκείνοι είναι σε θέση να αναγνωρίζουν και να εκτιμούν και την δική σου ομορφιά! 

Πάρε την καλή σου την καρδιά, πάρε την ΄΄ομορφιά΄΄ σου και πήγαινε σ'εκεινους που σε τιμούν, σ'εκείνους που σε γιορτάζουν!

Με αγάπη ρ.

Το υπέροχο ιδανικό σου τώρα..

Υπάρχουν κάποιοι ενήλικες που σαν παιδάκια, δεν είχαν  ποτέ δικά τους όνειρα..

Δε γνώρισαν ποτέ τη χαρά του να πετάς στα σύννεφα, ανάμεσα στα αστέρια και να θέλεις να τα κάνεις δικά σου.. 

Ζούσαν στον δικό τους εφιάλτη σκυθρωπά και φοβισμένα υπηρετώντας υποσυνείδητα επιθυμίες ξένες.

Είχαν κολλήσει στον καθρέπτη τους μια ιδανική εικόνα εαυτού, ένα αποδεκτό- επιθυμητό πορτραίτο και κάθε που έβλεπαν την αντανάκλαση του πραγματικού τους ειδώλου να τους κοιτα, ένιωθαν άγχος και θλίψη, γιατί απείχε αρκετά από την ιδανική αφίσα.

Σε αυτούς τους ενήλικες ή και ηλικιωμένους ακόμα, θέλω να πω πως :

Υπομονή..μια λέξη που τρελλαίνει

΄

Τι κάνεις?

Η ερώτηση “τι κάνεις”, είναι μια φράση που ανταλλάσσουν τα στόματα μας αρκετές φορές την ημέρα.

Είναι μια ανταλλαγή , η οποία συνήθως συμβαίνει μόνον ανάμεσα στα στόματα.

Μια οριζόντια ανταλλαγή.. χωρίς βάθος.

Μια ερώτηση δικαστής, που επικροτεί την σωστή απάντηση και αποδοκιμάζει την λάθος.

Είμαι καλά – Δεν είμαι καλά.

Σωστό-Λάθος.

Πόσες φορές έχουμε υπάρξει αμήχανα και άβολα όταν μας ρωτάνε τι κάνουμε?

Πόσες έχουμε πει ότι είμαστε καλά η’ ότι δεν είμαστε καλά, με κριτήριο την εικόνα που σκεφτόμαστε ότι  θα σχηματίσει ο άλλος για εμας?

Πόσο μεγάλη προδοσία είναι αυτό για την καρδιά μας?

Πόσες φορές την ημέρα ο ίδιος μας ο εαυτός δεν μας  ελέγχει αν είμαστε καλά?

Πόσες φορές μας επικρίνει γιατι δεν είμαστε καλά?

Πόσες χιλιάδες ώρες σπαταλάμε σε πρόβες , για να παίζουμε ένα αψεγάδιαστο καλά?

Τελικά τι σημαίνει το καλά που λέμε? Και τι το όχι καλα?

Γιατί είναι οκ να είμαι καλά ενώ δεν είναι οκ να μην είμαι?

Ποιος το ορίζει?

Πως όλα μας τα κύτταρα επηρεάζονται από αυτές τις δυο απαντήσεις?

Με ρωτάς τι κάνω κι εγω σου απαντώ..

Σου απαντώ πως αυτή τη στιγμή γράφω..

Αυτό κάνω και αυτή είναι η ειλικρινέστερη και ακριβέστερη απάντηση που δίνω μέσα από τον εαυτό μου.

Μετά από λίγο με ξαναρωτάς τι κάνω, σαν να μην άκουσες ότι σου είπα πως γράφω..

Σαν να μην σου είναι αρκετή αυτή μου η απάντηση.

Υποψιάζομαι τι συμβαίνει..

Ενδιαφέρεσαι να μάθεις αν είμαι καλά ή αν δεν είμαι καλα.

Και αυτό, δεν μπορώ να το απαντήσω.

Αυτό που μπορώ όμως να σου πω.. είναι πως νιώθω.

Νιώθω ελευθερία , ευχαρίστηση και ηρεμία.. καθώς μέσα από αυτό που κάνω αυτή τη στιγμή, μέσα από το γράψιμο, εκφράζομαι. Είναι κάτι που αγαπώ.. το εκφράζω και με εκφράζει..

Μου λες πόσο χαίρεσαι που νιώθω έτσι αυτή τη στιγμή και συνεχίζεις ρωτώντας με πως νιώθω αυτην την εποχή.

Ωραια ερώτηση.. Σε ευχαριστώ που μου την κάνεις..

Αυτή την εποχή λοιπόν, σκέφτομαι πως έχει έρθει η ώρα να αγκαλιάσω ανευ λογοκρισίας τα συναισθηματα  μου, κάνω ό,τι εξυπηρετεί καλύτερα αυτην μου την ανάγκη και νιώθω δύναμη, εμπιστοσύνη και καθαρότητα μέσα από όλο αυτό.

Μα είναι όλα τα συναισθήματα καλα? Δηλαδή αν είσαι στεναχωρημένη θα το αγκαλιάσεις? 

Αν έχεις θυμό? Αν φοβάσαι? Αν πονάς? Όλα αυτά δεν είναι καλα..

Αν νιώσω στεναχωρημένη θα επιτρέψω στην θλίψη μου να υπάρχει στον χρόνο και στον χώρο που θέλει μέχρι να μην το χρειάζεται πια..

Αν δεν το κάνω .. αν κάνω ότι δεν την βλέπω εκείνη θα αλλάξει μορφή.. θα γίνει πιο ισχυρή για να με αναγκάσει να την δω.. θα γίνει θυμός και δε θα κουνήσει ρούπι μέχρι να την δω ..

Σε κάποια παιδάκια είπανε πως δεν κάνει να στεναχωριούνται, να κλαίνε, να συγκινούνται.. δεν κάνει να είναι ευαίσθητα, γιατι η ευαισθησία είναι αδυναμία..

Τους μάθανε οτι δεν είναι σωστό να έχουν θυμό, φόβο και πόνο γιατί αυτά είναι ελλείψεις..πάλι αδυναμίες..

Και έτσι .. να μαστε τώρα ένα μάτσο θυμωμένα και θλιμμένα μάτια..

Ας αφήσουμε την ερώτηση ''τι κάνεις'', να προχωρήσει παρακάτω απο τα στόματα..

Να κατηφορίσει προς τα κάτω..στο στήθος αριστερά..
 Να γίνει'' τι νιώθεις '' και οι απαντήσεις να ρέουν απ'τις αρτηρίες τις καρδιάς καθαρές και ιαματικές.

Με αγάπη ρ.

Δεν Πειράζει..Είναι πάρα πολύ ΟΚ να είμαι διαφορετικός!

Καλή εβδομάδα με τη φράση : ''Δεν πειράζει΄΄
Δεν πειραζει.. σε ενα κόσμο που ό,τι πηγάζει απο την ψυχή μας,΄πειράζει, δεν πρέπει και δεν είναι σωστό.
Τι είναι σωστό ?
Να σας πω.. αρχίζω να μαθαίνω οτι σωστό είναι ο,τι μας δίνει γαλήνη και χαρά.
Χρειάζεται ησυχία για να κάνεις το σωστό..για να είσαι σωστός..
Χρειάζεται να μείνεις μόνος ώστε τα μέσα σου να αρχιζουν να σου ψιθυρίζουν ποιο είναι το σωστό.
Χρειάζεται σιγή για να μπορέσεις να ακούσεις αυτόν τον δυνατό ψίθυρο.
Να ακούσεις..ποιο είναι το δίκαιο και ποιο είναι αυτό που ποθούν ώστε να γελούν.
Γιατί το γέλιο θρέφει και όταν τα μέσα σου θεριέψουν, ο ψίθυρος θα γίνει φωνή κρυστάλλινη, δυνατή και τότε δε θα χρειάζεσαι τη σιωπή.
Δε θα μπερδεύεσαι απο την χάβρα των σωστών και των πρέπει, γιατί τα δικά σου θα είναι αυτά που θα ακούγονται πάντα σε εσένα πιο δυνατά ..πιο καθαρά..
Σειρήνες της αλήθειας σου..η φωνή της καρδιάς σου.

Ας εστιάσουμε στην αλήθεια μας,
Ας αποδεχτούμε την μοναδική διαφορετικότητα μας, 

Ας απολαμβάνουμε τα προσωπικά μας ατού, κάνοντας τα στη συνέχεια δώρο σε αυτό τον κόσμο.
Ενα δώρο ικανό να εξολοθρέψει την ατομική βόμβα της ψευτιάς και του δήθεν..

Αληθινό Γεγονός

Οι εξωτερικές φωνές τις μάζας, της κοινωνίας , του κατεστημένου, έχουν ιδιωτικοποιηθεί το χώρο μέσα μας.Πολύ έξυπνα και συγκεκαλυμμένα, φορώντας διάφορα προσωπεία, χρησιμοποιώντας διάφορες τεχνικές, μας προστάζουν ακατάπαυστα για το πως πρέπει να νιώθουμε, να είμαστε, να φερόμαστε, για το πως πρέπει να ζούμε. Οτιδήποτε αποκλίνει από αυτό τους το πρωτόκολλο, συγκρίνεται και επικρίνεται αυστηρά.

Πως θα αντιληφθούμε την φωνή αυτή? 

Πολύ απλά, στα λόγια της θα νιώσουμε Φόβο, θυμό, θλίψη..

Πως θα την κάνουμε να σωπάσει?

Απαντώντας σε  όλα για όσα μας επικρίνει: 

''Δεν Πειράζει! Είναι πάρα πολύ ΟΚ να είμαι διαφορετικός ''

Τιμώ την διαφορετικότητα μου, εστιάζοντας σε εκείνα που είμαι, νιώθοντας υπερήφανος για εκείνα που είμαι , νιώθοντας υπερήφανος για εκείνα που δεν είμαι !

Αφιερωμένο σε όλους σας μα περισσότερο σε εκείνους που ακόμα δεν έχουν αγκαλιαστεί με την υπέροχη διαφορετικότητα τους

με αγάπη, πίστη και υπομονή..

ρ.

Γ...@ την κοινωνία μου !

Βαραμε προσοχες σε μια κοινωνια που θελει ολους ετικετοποιημενους και κατα υψος παρεταγμενους, σαν σε ραφι σε πολυκαταστημα.
Μας εχει εμποτισει στα κυτταρα μας, ως φυσιολογικο το πρεπει αντι το θελω, το σκεφτομαι αντι το νιωθω, το χρειαζομαι αντι το ειμαι ευγνωμων, το εχω αντι το ειμαι και αλλα πολλα..
Στην κοινωνια μας ειναι φυσιολογικο να ακολουθουμε ολοι την γραμμη: σπουδαζω,δουλευω, παντρευομαι, γενναω..και να δημιουργω συνεχως συνθηκες ωστε να καταναλωνω!
Το αγχος για την επικειμενη μη ανταποκριση μας σε καθε μορφη καταναλωσης, εχει γινει σαρκοφαγα εμμονη.
Ναι..σαρκοφαγα, γιατι σαρκες τρωει.
Η πιο σοβαρη όμως μορφη καταναλωσης, η ψυχοφάγα ειναι αυτη της ενεργειας μας.
Καταναλωνουμε την ενεργεια μας στο να ειμαστε κοινωνικα φυσιολογικοι, θαβοντας τα ταλεντα μας, πνιγοντας την δημιουργικοτητα μας, στραγγαλιζοντας την διαφορετικοτητα μας.
Οσοι το εχουν αντιληφθει ολο αυτο, δινουν αγωνα, πολεμούν σκληρά για να γνωρισουν τις ποιοτητες τους, να αποδεχτουν και να στηριξουν αυτην τους την διαφορετικοτητα σε εναν κοσμο που ολα συγκρινονται με το φυσιολογικο πατρον, σε εναν κοσμο που η ευαισθησια θεωρειται αδυναμια, σε ενα κοσμο που αν δεν την βρισκεις μαζι του θεωρεισαι ψυχικα διαταραγμενος.
Σε αυτον τον κοσμο, εχω να πω οτι η ψυχη μονο οταν διαταραχτει ξυπνα και ελευθερωνεται απο την μαστουρα της μεταλλαγμενης ανθρωπομορφης κοινωνιας.
Στους υπολοιπους λεω να ''σκέφτονται'' με την καρδια,  να έχουν υπομονη, πιστη στα εντος και παροπιδες στα εκτος..τα φυσιολογικα.

Με αγαπη ρ.

´´Αγαπα τον πλησιον σου ως εαυτον´´

´´Αγαπα τον πλησιον σου ως εαυτον´´ 
Συμφωνοι, αλλα με την προυποθεση να σε αγαπα κι αυτος κι αν δε μπορει τουλαχιστον ας μη σε βλαπτει, ας μην έχει την πρόθεση να σου πετά τα σκουπίδια του.
Σε διαφορετική περίπτωση, προσωπικα, δε  θελω ουτε στο ενα μετρο τέτοιους πλησιον.
Μιλω για τους ανθρωπους που ειναι απίκο να αμφισβητησουν, να επικρινουν, να χλευασουν, για ανθρωπους δυσκοιλιους στο χαμογελο, την ευγενεια και τον σεβασμο ως προς την εκαστοτε υπαρξη που θα συναντησουν.
Τα τελευταία χρόνια, ειμαι εκλεκτικη στον τροπο που επιλεγω τους πλησιον μου.
Αδιαπραγματευτα και αυστηρά εκλεκτικη!
Προτεραιότητα μου ειναι να να μοιραζομαι την ενεργεια μου με ανθρωπους τετοιους, ωστε εκεινη να ενδυναμωνεται και να ανακυκλωνεται με τροπο υγιη τόσο για εμένα όσο και για εκείνους.
Να την προστατευω απο οποιαδηποτε υποψια ρυπου και μολυνσης για να μπορω να αναπνεω καλα και να προσφερω απ το οξυγονο μου σε οποιον χρειαστει. 
Προτεινω σε ολους το ιδιο χωρις φοβο, με πολυ παθος και μπόλικη αγάπη!

Καλη εβδομαδα!
Με αγαπη ρ.

Οταν στενεύει το κεφαλι..

Οσο στενάχωρος ειναι ο εγκέφαλος, τόσο υποφέρει η ψυχη.
Η ψυχη θελει χωρο..χωρο διχως τετραγωνικα..
θελει την αλάνα του απειρου κι εσυ την εχεις σε μια γκαρσονιερα στολισμενη με καδρα ετικετες -βαρυγδουπες λεξεις..
Με τον εναν ή τον αλλον τροπο θα βρει τροπο να δραπετευσει..
Αν την βοηθησεις να το κανει..θα εχετε μια αρμονικη συγκατοικηση..
Αν οχι, θα αφησει το στενο σου κορμι για να χυθει στο απειρο, στο ενα..

Με αγαπη ρ.

Μήνυμα για την αποκοπή και την σύγκριση

Η σύνδεση με ο,τι βρίσκεται εκτός σου, μπορεί να σε αποσυνδέσει..
Ακόμα και αν αυτό το ''ο,τι'' απο κάποιους θεωρείται ως το φυσιολογικό, ως το πρέπων.. 
Για εσένα ομως δεν είναι.. αυτες οι λέξεις δεν υπάρχουν στο λεξικό της ψυχής σου.
Και όταν τις πλέξεις μαζί με όλα τα ''ο,τι'' των φυσιολογικών και συνδεθείς μαζί τους,  τότε αποκόβεσαι..και πονάς.
Την αποκοπή αυτή, μην την κρίνεις.
Το οτι δεν εφάπτεσαι, μην το κρίνεις.
Δεν ειναι αδυναμία, δεν ειναι αδράνεια.
Είναι όμως κάτι και αυτό το κάτι Ονομάζεται διαφορετικότητα.
Την διαφορετικότητα, μην την συγκρίνεις.
Τα μοναδικά, τα ξέχωρα δεν συγκρίνονται.
Η σύγκριση έχει δόντια κοφτερά που σε τσακίζουν και έπειτα σε αποκόβουν.
Και η αποκοπή αυτή είναι το ξεσπίτωμα.
Το ξεσπίτωμα απο αυτό που είσαι και η μετακόμιση σε ενα κοινοβιακο ''εγω''
Μη το κρίνεις.
Είναι η διαδικασία αποσύνδεσης που μας ενθυμίζει την σύνδεση.
Ειναι ο χάρτης -δάσκαλος να μας μαθαινει να βάζουμε χ στην πεπατημένη και να ακολουθούμε την διαδρομή προς το σπιτι μας.
Μην φοβάσαι.. το μπροστά δεν εχει πίσω.
Μην  ανησυχεις..δεν υπάρχει πίσω και μπροστά.
Μπορείς να αφεθείς, γαλήνια σε ένα άφθονο τώρα.

με αγάπη ρ.

Ο κόσμος μου

Πιστευω πως η ακαταπαυστη ροη της αναπαραγωγης τοσο των δυσσαρεστων ειδησεων οσο και η προβολη των σκληρων εικονων απο τα ΜΜΕ, δεν εχει σκοπο την ενημερωση αλλα την εξοικειωση του οφθαλμου της ανθρωπινης ψυχης με το αρρωστο,το σιχαμενο..μεσω της τυφλωσης του εγκεφαλου προκειμενου να επιτευχθει η νιρβανα και ο εκφυλισμος του ανθρωπινου ειδους.
Η πιο υπουλη και η πιο επικινδυνη μορφη βιασμου ειναι αυτη που διαπραττει το μεσο το οποιο μεταφερει τις πραξεις.Θεωρω τραγικα αρρωστο να αγκαλιαζεις τα παιδια σου, να τρως στον καναπε, να πλενεις τα πιατα ενώ παράλληλα παρακολουθείς αποκεφαλισμους, κηδειες διασημων και οικονομικους εκβιασμους και συνεχιζεις να ποτιζεις αταραχος τα λουλουδια και να πίνεις τον δροσερό χυμό σου.
Βρίσκω ανώμαλο να μπορεί να κατεβαίνει η μπουκιά στη θέα μιας σφαγής.
Βρισκω τραγικα ειρωνικο να ανησυχουμε και να κανουμε λογο για αεροψεκασμους, οταν εμεις οι ιδιοι, ανοιγουμε στα σπιτια μας, στα αυτοκινητα μας, την κανουλα με τα δηλητηρια και παρφουμαριζομαστε ολημερις κ οληνυχτις με τοξικη και αρνητικη ενεργεια.
Αναρωτιεμαι.. Που θα βρoυν χωρο να φυτρωσουν τα χαρισματα, η ευγενεια, τα ταλεντα, η συμπονια, η αγαπη? 
Πως θα ευδοκιμησουν σε μια χωματερη σκουπιδια?
Καποιοι λενε οτι ειμαι στον κοσμο μου και δεν ξερω τι γινεται στον δικο τους.
Ξερω τοσα ομως που μου ειναι αρκετα ωστε να επελεξα να την κανω απο ολο αυτο.
Ναι εφτιαξα τον δικο μου κοσμο.. με πολυ κοπο καθαρισα τα σκουπιδια και τωρα κατοικω σε ενα μποστανι..
Ενα μπαξε αγαπης.
Εκει Μαθαινω να με αγαπω, να σκεφτομαι υγιεινα και ολα αυτα να μπορω να τα μοιραζομαι και με τους γυρω μου.. 
Ετσι πιστευω αλλαζει ο κοσμος .. Φτιαχνοντας ο καθενας τον δικο του και μετα ο ενας τον αλλον μοιραζοντας ομορφιες.
Η επιλογη δικη σας..

με αγάπη ρ.

Ελα να κάνουμε Μπουρμπουλήθρες

Αφιερωμενο..

Δεν πειραζει που δεν εισαι με καποιον αυτο το καλοκαιρι..δε πειραζει καθολου!Εχεις εμενα!Τη φιλη σου!Θα περασουμε ομορφα θα δεις! Θα πηγαινουμε για μπανιο,θα ρουφαμε τις κοιλιες μας, θα βγαζουμε φωτογραφιες και θα λεμε η μια στην αλλη ποσο ομορφη ειναι!Θα τρωμε πεπονι κατω απ την ομπρελα και οταν κοιμασαι εγω θα μενω ξυπνια να διωχνω τις σφηκες απο πανω σου!Θα μου δινεις απο τον χυμο σου γιατι εγω τον δικο μου τον ηπια γρηγορα και εγω θα σου δειχνω ποιοι αντρες σε κοιτανε!Ναι σε κοιτανε!Μα Εισαι τοσο ομορφη ψυχη..διχως μακιγιαζ και φτιασιδια ετσι αυθορμητη και αληθινη!Πεθαινω για αυτην την παιδικοτητα σου!Αυτο το γλυκο σεξι σου! Την τρελλα και το παθος με το οποιο αγαπας διχως λογαριασμους και ζυγαριες! Τι;;; Αν ολα αυτα αρεςουν κ στους αντρες;;
Ακου μικρη μου.. Ο ανθρωπος φερεται με τον χυδαιοτερο τροπο σε ο,τι πιο ιερο κ ομορφο:στην φυση, ενω τιμα και σεβεται καθε καλπικο και αψυχο δημιουργημα του.Μη με ρωτας λοιπον αν αρεσει στους αντρες αυτο που εισαι..Ρωτα με γιατι μπορει να μην τους αρεσει και τοτε θα σου πω: Γιατι η βουτια σε μια πιςινα ειναι ασφαλεστερη και βολικοτερη απο εκεινη σε εναν καταπραςινο κρυςταλλινο ωκεανο..Ποιος εχει ορεξη στις ημερες μας γλυκια μου να εξερευνησει και να χαθει στον βυθο των αληθινων συναισθηματων;Που να κατεβουν εκει κατω χωρις οξυγονο..χωρις την αγαπη;Στο βυθο εκεινος που δεν αγαπα παθαινει αςφυξια και αν πας να τον βοηθησεις προσεχε! Μην παψεις να αγαπας γιατι θα πνιγεις κι εσυ!
Ωχ! Καποιος ερχεται.. Βλεπω μπουρμπουληθρες!Ειναι ομορφος και σου χαμογελα!Κρατα ενα μαργαριταρι!
Τωρα λαμπει κι αυτο μαζι σου..στο λαιμο σου!
Πρεπει να φυγω..καπου πιο κει..εδω στα βαθια, ισως καποιος βγαλει μπουρμπουληθρες και για μενα 

Καλο καλοκαιρι με πολλές μπουλμπουλήθρες αγάπης
Με αγαπη ρ.

Η όμορφη μου σχέση..

Οταν πρωτοσυναντιεστε, αναγνωριζετε οτι ειστε ο ενας για τον αλλον.
Γνωριζετε οτι ειστε καμωμενα δυο ξεχωρα ενα, για να βαδιζουν παραλληλα στη σιωπη και οποτε νιωθουν μοναξιες να ξεκουφαινουν ο ενας τον αλλον.
 Αμα τουτα θωρεί ο νους και τα γνωριζει η καρδια..Αυτα ειναι φιλε! 
με αγαπη ρ.