Η γνώση της αναγνώρισης

Οι άνθρωποι δε γνωρίζονται. Αναγνωρίζονται. 

Δεν είμαστε ξένοι μεταξύ μας.

Ξένοι  και αποξενωμένοι αισθανόμαστε, οταν γνωριζόμαστε και δεν αναγνωρίζουμε ο ένας τον άλλον.

Η αναγνώριση δεν σχετίζεται ούτε με τον χρόνο επαφής, ούτε με την συγγένεια..
Δε ζυγιάζεται. Μέτε σε ταρίφα μπαίνει. 

Σ´αναγνωριζω και μ'αναγνωριζεις, γιατί πολύ απλά το αποφάσισε η οικειότητα στα βλέμματα μας. Το διάλεξε η δόνηση στ´ακουμπηγμα μας. Το επέλεξε η σοφία της γωνιάς που τεμνονται τα αισθηματα και τα μοιρασματα μας. 

Δε συναντιομαστε τυχαια οι ανθρωποι . 

Κάθε που συμβαίνει, γίνεται  ειτε για να συνταξιδέψουμε, είτε για να αλληλοδιδαχτούμε και να προχωρήσουμε ξέχωρα σοφότεροι. 

Χάζεψε τα μικρά παιδιά με πόση ευκολία, αλήθεια  και συντομία ανταμώνουν.

Ρίξε μια ματιά και στον εαυτο σου, με πόση άνεση χαμογελα και μιλά σε ενα μωρο που βλέπει στο δρόμο ή χαιδολογά ενα άγνωστο ζωάκι. 

Και τώρα  παρατηρησε και αναρωτησου, τι ειν αυτο που σε κανει να σκύβεις το κεφαλι και να μαζεύεσαι με μια σκυθρωπότητα που μοιάζει αγένεια σε καθε ενήλικα που συναντάς. Τι φοβάσαι οτι θα ξανανιώσεις που δε θα το αντέξεις? Μήπως είναι άδικο να αυτοεξοστρακίζεσαι στην παιδική σου μακρόνησο, καταδικάζοντας έτσι κάθετι νέο και ίσως επουλωτικό? 

Ας μη γελιόμαστε..Ολοι παιδια είμαστε που μεγάλωσαν τα κορμιά μας.
Και αν κάποιος καποτε  σε πόνεσε ή σε τρόμαξε τραυματίζοντας το μικρό μπόμπιρα που έχεις μέσα σου , σου υπόσχομαι πως υπαρχουν υπεροχοι ανθρωποι εκει εξω.
Υπέροχοι, διατεθειμενοι και διαθέσιμοι να μαλαξουν με αγάπη όποια κράμπα ταλαιπωρεί την ψυχούλα σου. Και συ, τη δική τους..

Κείνο που χρειάζεται είναι να είμαστε όλοι μας ανοιχτοί ωστε να επιτρεψουμε να συμβεί η όποια ιαματική συνάντηση. Να εχουμε με τα μάτια της καρδιάς μας ανοιχτά να βλεπουν τα γνωριμα και εκλεκτικά να τα διαλέγουμε. Να μπορούμε να τα απολαμβανουμε, νιώθοντας την ευλογια που οι καρδούλες μας πάλλονται σε σύντονες συχνοτητες. Καρδιοχτυπώντας αρμονικα αμφιδρομα αγαπημενες.. 

Ας εχουμε τις καρδιές μας ορθάνοιχτες, ν´ακουν και να εναρμονίζονται στις μελωδιες των ακόρντων μας. Κεινες που υμνουν τα συναισθηματα μας. 
Και για τα οσα δε μας ταιριαξαν, μα σε βαθος με τον τροπο τους σε ουσια μας ωφέλησαν..
Ας τραβάμε εμπρός ευγνώμονες και ανδρειωμένοι..

Οι ανθρωποι δε γνωριζονται. Αναγνωριζονται..

Και οπως λεει και ο Octavio Paz, Piedra de sol

 "Αν δυο κοιτάζονται και αναγνωρίζονται ο κόσμος αλλάζει. Ν ' αγαπάς είναι να αποβάλλεις το όνομά σου" 

Με αγάπη ρ.