''Γράφω γιατί, της ψυχής μου η πένα σε μια θάλασσα απο μελάνι κολυμπά '' rika

Τρίτη 24 Ιουλίου 2012

Δες τον ποταμο..

Βγαζοντας τον αυτοματο πιλοτο απο τις πτησεις του μυαλου μας, αυτον που για πλοηγο του εχει τον χαρτη με τις πεποιθήσεις και τις προσδοκιες, θα βρεθουμε σε τοπους ευλογημενα ηρεμους..παραμυθενιους.
Μεσα σε Κρυσταλλινο κελαρυστο ποταμι θα κυλαει η ζωη μας, στα ιαματικα νερα της αποδοχης, συμβιωνοντας αρμονικα με καθε πετρα μικρη ή μεγαλη, που αριστα εν υπαρχει μεσα του, διχως να ανακοπτει τη ροη του.

Ελευθερωσου απο τις πεποιθήσεις,  και αφεσου στη ροη του ποταμου της ζωης.
Καλωσορισε με ΑΓΑΠΗ και ΑΠΟΔΟΧΗ καθε πετρα που θα συναντησεις.
Μην την αντιμετωπισεις σαν κατι ανεπιθυμητο και εχθρικο.
Ειναι και αυτη κομματι της διαδικασιας.
Ισως σου χρειαστει..για να σταθεις πανω της να ξαποστασεις..να σκεφτεις..
Ισως παλι, αν την σηκωσεις, να βρεις απο κατω ενα διαμαντι..
Παντα, ολες οι πετρες κρυβουν ενα θησαυρο..
Το σιγουρο ειναι οτι καμια πετρα δεν θα ανακοψει την πορεια σου( σε κανεναν ποταμο δεν το εχει κανει)
-εκτος αν το επιτρεψεις να συμβει κουβαλωντας τις δικες σου χημικες κοτρονες..τις πεποιθήσεις.
Σου υποσχομαι πως καμια πετρα δεν ειναι εχθρος σου και δεν θα σταθει ποτε εμποδιο στο να φτασεις στον προορισμο σου.. στην εκβολη του ποταμου για να ξεχυθεις ανεμελα στον χρυσαφενιο ωκεανο της γαληνης και της αφθονιας.

ρ.