Χαθήκαμε στο μέτρημα

Από την Ανατολή ως την Δύση του Ηλίου, ξύπνιοι ή κοιμισμένοι μετράμε.

Τι μετράμε?
Είναι τόσα πολλά που έχω χάσει το μέτρημα.
Ένα μέτρημα μέσα στο οποίο έχουμε χαθεί όλοι!

Καταρχάς, μανιωδώς και αυτιστικά μετραμε τον χρόνο.
Μετράμε κάθε δεύτερο του δευτερολέπτου.
Μετράμε τα λεπτά, την ώρα, τις ημέρες, τις εβδομάδες, τους μήνες, τα χρόνια..
Είναι συγκλονιστικό!
Μετράμε ένα εγγυημένο άπειρο που από μόνοι μας επινοήσαμε, το τεμαχίσαμε και  το βαφτίσαμε.
Δευτέρα,Τρίτη,Τετάρτη.. Ένα, δυο,τρία..
Γιατί τι είναι ο χρόνος?
Ποιος ορίζει αν η ώρα είναι 5:00 , 6:00 και γιατί να μην είναι 50:00?

Δεν παρανοώ, απλώς αναρωτιέμαι γιατί μετράμε νούμερα και χτύπους ρολογιών αντί να μετράμε και να εκτιμάμε τους χτύπους της καρδίας μας.
Είναι κι αυτοί άπειροι μα όχι εγγυημένοι..
Γιατί δεν μετράμε αυτούς τους χτύπους?
Γιατί δεν ζούμε την ώρα που εκείνοι ορίζουν?
Την ώρα που λέγεται : Τωρα!
Το  παρών που υπάρχουμε, που είμαστε ζωντανοί.

Έχουμε παγώσει τον ´´χρόνο´´ μέσα μας για να μετράμε πλασματικούς χρόνους και αριθμούς,
Για να μετράμε ψευδαισθήσεις.

Για να μετράμε τα χρήματα:

Από πολύ μικρούλα με θυμάμαι να σκέφτομαι:
Τα χρήματα είναι ένα μέσω συναλλαγής.
Ένας τρόπος συνεννόησης που επινοήσαμε εμείς οι ίδιοι, οι Άνθρωποι!
Εμείς τα φτιάξαμε, εμείς τους δώσαμε άξια.
Ποτέ δεν κατάλαβα, γιατί δεν μπορούμε να είμαστε Εμείς και αυτοί που θα τους την πάρουμε πίσω;

Κάθε φόρα που σκεφτόμουν τι μας συμβαίνει, η απάντηση ερχόταν και έρχεται στα μάτια μου με μια εικόνα:

Πολλά μικρά παιδάκια, σε ένα πάρτι αρχίζουν με γέλια και χάρες να παίζουν το γνωστό επιτραπέζιο μονοπολη.
Ζαριά με την ζαριά, τα παιδάκια σκληραινουν, αγριευουν, δεν είναι πια παιδιά δεν είναι καν άνθρωποι και το παιχνίδι δεν είναι πια παιχνίδι.
Δεν είναι παιχνίδι όταν η ζωή σπέρνει θάνατο.
Τα ´´παιδάκια´´ έγιναν αδίστακτα βαμπίρ που διψούν για χρήμα καμωμένο από αίμα.
Τι αστείο..
Σκοτωθήκαμε παίζοντας μονόπολη..
Μετρώντας ζαριές και νούμερα.

Νούμερα να χουμε να μετράμε!

Τι άλλο μετράμε?
Μετράμε το βάρος μας.
Φυσικά το σωματικό μας εννοείται..
Πασχίζουμε με γυμναστήρια και δίαιτες να κάνουμε σφριγηλό και αδύνατο κορμί για να είμαστε εντός των  κοινωνικών προτύπων και όλα αυτά… 
την ώρα που η ψυχή μας, παχύσαρκη, σαν υπέρβαρο κύτος αγκομαχά, από το λίπος του πόνου και της θλίψης ενώ το πνευματικό τριτοκοσμικό μας κορμί, λιμοκτονεί από την ασιτία .


Είναι και άλλα πολλά που μετράμε όμως, σταματώ εδώ, γιατί όπως λέει και η μάμα μου: 
''Μετά από ένα σημείο τα κείμενα σου φλερτάρουν με τις διαστάσεις βιβλίου..
Οπότε βάζω τρεις τελείες εδώ, για να αφήσω και κάτι για το βιβλίο ;)

´´Μια μονόπολη η ζωή μας,ένα παιχνίδι ήτανε που έγκλημα έγινε στα φονικά μας χεριά.
  Δώσαμε άξια στα νούμερα και χάσαμε την δική μας.
  Βιάζουμε την ψυχή μας, για λίγα χρήματα..άψυχα χαρτιά''
   
  Άρχισε αστέρια να μετράς.
  Κι αυτά άπειρα είναι, μα κάλλιο να μετράς το φως παρά το σκοτάδι.

Την απεραντοσύνη να απολαμβάνεις, βρίσκεται παντού μα κυρίως μέσα σου.


Με αμέτρητη αγάπη
ρ.

Πρόταση Βιβλίου: ΄΄Επιστροφή στο Φως''

Κάθε του σελίδα, μια δέσμη φωτός.

Όλες μαζί φέγγουν, για να ελαφρύνουν τα βλέφαρα της ψυχής και να την οδηγήσουν στην ανάνηψη.

Δεν πρόκειται για μια αληθινή ιστορία..πρόκειται για πολλές αληθινές  ιστορικές πραγματικότητες μιας ξεχωριστής αλήθειας. 

Μιας αλήθειας τόσο ξεχωριστής και συνάμα τόσο κοινής για όλους μας.

Το προτείνω μέσα από την καρδιά μου και εύχομαι:

Καλό και φωτεινό επαναπατρισμό σε όσους το επιλέξουν.

με πολλή αγάπη 

ρ.

Περιγραφή του Βιβλίου:
Για ποιο λόγο βρισκόμαστε στη γη?; 

Από που προερχόμαστε; 

Που βρίσκεται η πατρίδα μας;

Η κάθε ψυχή έρχεται στη γη για τιμωρία, ως αμαρτωλή και εξόριστη, ή αυτό βολεύει κάποιους;

Ποιος είναι ο λόγος που δεν θυμόμαστε τίποτα;

Είμαστε μόνοι μας, αβοήθητοι και ξεχασμένοι, ή δίπλα μας στέκεται ο ανώτερος πεμπτοδιαστατικός εαυτός μας που συνεχώς μας στηρίζει;

Ερωτήματα, ερωτήματα, ερωτήματα.........

Το περιεχόμενό του βιβλίου αυτού, είναι αποτέλεσμα ανώτερης επικοινωνίας με δασκάλους από την Πέμπτη Διάσταση καθώς και διασταύρωσης και μακροχρόνιας μελέτης και ανάλυσης γνωστών και άγνωστων συγγραφέων, μελετητών, ερευνητών, δασκάλων, μυστών. 
Με μυθιστορηματικό τρόπο, παρουσιάζεται η ζωή των ψυχών στην πέμπτη διάσταση, στην αληθινή τους πατρίδα και κατόπιν τα πως και τα γιατί της έναρξης ενσαρκώσεων τον πεμπτοδιαστατικών ψυχών στα γήινα πεδία, καθώς και την πορεία τους σε αυτά μέχρι και σήμερα.....

Περίληψη του Βιβλίου:
Στο μαγικό κόσμο της πέμπτης διάστασης για πρώτη φορά αποφασίστηκε, πριν από πενήντα χιλιάδες χρόνια, η ενσάρκωση των ψυχών στη γη. Οι ψυχές φόρεσαν το πέπλο της λήθης, για να ανακαλύψουν ξανά την αληθινή τους φύση και το πνεύμα τους, και νικητές, να επιστρέψουν στα φωτεινά πεδία της πατρίδας τους. Από κει θα συνέχιζαν την πνευματική τους εξέλιξη μέχρι τη Θεϊκή Πηγή τους.

Έτσι, και η Ναΐδα ξεκίνησε το ταξίδι της στο χωροχρόνο του δυσκολότερου πνευματικού σχολείου, τη γη. 
Οι πρώτες ενσαρκώσεις ήταν δύσκολες για όλους, αφού εγκλωβίστηκαν σε πρωτόγονα σώματα. Αργότερα, όταν το ανθρώπινο είδος άρχισε να εξελίσσεται, οι ψυχές μπόρεσαν να εκφράσουν όλο το μεγαλειώδες θεϊκό τους δυναμικό. 

Ξαφνικά, όλα ανατράπηκαν, μέσω μιας ύπουλης και γενικευμένης μετάλλαξης. Η Ναΐδα υπήρξε κι αυτή θύμα της. Οι ψυχές αποκόπηκαν από την Πηγή τους και από τη δόνηση της αγάπης Της. Η επιστροφή στο φως έγινε άπιαστο όνειρο. Σκοτάδι τύλιξε τη γη.

Πως θα χειριστεί την κατάσταση η Ναΐδα μαζί με τις άλλες ενσαρκωμένες ψυχές, στην αυγή πλέον του 21ου αιώνα;

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΑΝΟΜΗ ΣΤΑΜΟΥΛΗ ΒΙΚΤΩΡΙΑ,

 ΙΚΑΡΟΥ 32, ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ, ΑΦΜ;067391535,

Β΄΄ΔΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ, 

ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ 2810 222782, 6937284847.

Facebook: https://www.facebook.com/pages/%CE%95%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%AE-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%A6%CF%89%CF%82/477276725627672?fref=ts

https://www.facebook.com/vicky.stamouli.1?fref=ts

Αφιερωμένο στις πολυαγαπημένες μου Λειλα και Ναιδα ..  :)

Με μια χούφτα χρώματα να μουτζουρώνουμε τους εαυτούς μας και ο ένας τον άλλον!

Τον Ιούλιο που μας πέρασε, πήγα και πήρα μπλοκ, μαρκαδόρους και ξυλομπογιές.
Όλα τα χρώματά!
Τα χάζευα με τις ώρες!
Η πωλήτρια με ρώτησε αν είναι για το παιδάκι μου και της απάντησα με ενθουσιασμό πως ΝΑΙ είναι!

Από τότε, κάθε ημέρα ενθαρρύνω αυτό το παιδάκι να τα πάρει στα χεράκια του για να ξεκολλήσει απ τον καμβά της ψυχής του το ξεθωριασμένο σκίτσο του θλιμμένου καλλιτέχνη.
Του θλιμμένου και μοναχικού αυτού καλλιτέχνη, που χρόνια στέκει μέσα Μου πάσχοντας από αγκύλωση, υπομένοντας αγόγγυστα τους πόνους της ψυχικής του δυσκαμψίας.
Αυτό το παιδάκι ξέρω, πως κάποια μέρα θα τον θεραπεύσει.
Και.. είναι το μοναδικό πλάσμα που μπορεί να τον θεραπεύσει!
Θα τον θεραπεύσει, δίνοντας  του το φιλί της ζωής, με μια χούφτα μπογιές και αγάπη και κείνος πια..πάνω στο λευκό χαρτί  θα φέρνει σβούρες χρωματιστές, γλεντοκοπώντας την ανάσταση του, απολαμβάνοντας την ανεμελιά της παιδικότητας και την πληρότητα της δημιουργίας.

Έχε στο σπίτι σου λίγες μπογιές και ένα λευκό μπλοκ, φυλαγμένα σε ένα συρτάρι

Σαν φέξει της αναγέννησης η πρώτη αχτίδα..τον καλλιτέχνη σου να βγάλεις απ'το πατάρι.

Με μια χούφτα χρώματα να μουτζουρώνουμε τους εαυτούς μας και ο ένας τον άλλον!
ρ.

Με αυτήν την μουτζουρίτσα, αποχαιρέτισα στις 12 Ιουλίου 2013, τους αγαπημένους μου όταν έφυγα από το επαγγελματικό μου σπίτι.

Ολοι μαζι σ'εναν ουρανο αγαπης!

Όλοι μαζί σ'εναν ουρανό αγάπης!

Με ήλιο, βροχή,κεραυνούς,αστραπές,ουράνιο τόξο..!

Όλα στη φύση μας είναι και όλα την ομορφιά τους έχουν,την μαγεία τους.. 

Φτάνει να΄μαστε όλοι μαζί..σ´εναν ουρανό ΑΓΑΠΗΣ! 

Καλημέρα συννεφάκια μου γλυκά! 

Με πολλή αγάπη

ρ.

Η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει..ας είμαστε αληθινοί για να την κρατάμεπαιδική!

''Μπορώ να σου πω όσα ψέμματα ΄΄θέλεις΄΄.

Όμως δε θα με πιστέψεις..

Γιατί στα ψέμματα εγώ δεν είμαι καλή και εσύ θα με καταλάβεις.

Μπορώ να σου πω όσα ΄΄επιθυμείς΄΄ να ακούσεις.

'Όμως αν σου τα δείξω, δε θα καταφέρω να σε πείσω.

Θα αποτύχω, γιατί ούτε και καλή ηθοποιός είμαι.. 

Εσύ θα με πάρεις με τις ντομάτες και έμενα αυτό το κόκκινο δε μου πάει.

Με κάνει να  φαίνομαι πολύ γελοία!

Ξέρω πως η αλήθεια μου ίσως σε φοβίσει.. 

Ξέρω πως όσα αισθάνομαι ίσως σε τρομάξουν..

Κουράστηκα όμως..

Κουράστηκα να μην είμαι όσα νιώθω.

Με στενεύουν τα ξένα ρούχα και βασικά γουστάρω να είμαι γυμνή, ξυπόλυτη και ελεύθερη.

Η ψυχή μου άλλη αποκριά δεν την αντέχει..

Και να σου πω και κάτι?

Αν συνεχίζουμε να παίζουμε τα ψέμματα, σαν παιδάκι εγώ, όλο θα σου κρατώ μούτρα..

εσύ όλο θα απορείς, θα με λες τρελή.. και μετά πάλι θα σου γελώ ενώ μέσα μου θα πονώ.

Αν παίξουμε  την αλήθεια.. ή θα σμίξουμε αρμονικά σ´ενα τέλειο ένα ή θα προχωρήσουμε ξέχωρα,δυό όμορφα μαζί.. 

σίγουρα όμως δεν θα πληγωθούμε ποτέ ξανά και όλα θα ναι ξεκούραστα και καθαρά.

Μπορείς αν θέλεις να διαλέξεις και να μου πεις τι προτιμάς.. ΄΄

Δεν υπάρχει λόγος να χάνουμε χρόνο παίζοντας ρόλους που μόνο φόβους εξυπηρετούν..

Φόβους μην πληγώσουμε, φόβους μην πληγωθούμε.. 

Θα πληγωθούμε μόνο αν εμείς το επιτρέψουμε και θα πληγώσουμε μόνο εφόσον ο άλλος το επιτρέψει για τον εαυτό του.

Η αυτοπροστασία είναι ευθύνη προσωπική, ας μη γελιόμαστε.

Η αλήθεια δεν μπορεί ποτέ να πληγώσει..παρά μόνο όταν ακολουθήσει μετά από κάποιο ψέμα, από πολλά ψέμματα..

Ας είμαστε γνήσιοι και αληθινοί  ο ένας προς τον άλλον πριν ακόμα συναντηθούν τα βλέμματα μας.

Είτε σύντροφοι είμαστε, είτε οικογένεια, είτε φίλοι, είτε εραστές, είτε γνωστοί, είτε άγνωστοι.. ας είμαστε αληθινοί!

Γιατί με την αλήθεια:

Εμείς οι δυο, από εραστές μπορούμε να γίνουμε σύντροφοι.. ή  δυο καλοί φίλοι.

Εμείς οι δυο, από φίλοι μπορούμε να γίνουμε αδέλφια..ή απλά μια ευχάριστη παρέα,

Εμείς που μόλις γνωριστήκαμε, μπορούμε να γίνουμε πολλά.. ή λίγα αλλά μόνο καλά μπορεί να είναι,

Εμείς που είμαστε άγνωστοι, μπορεί να γνωριστούμε και να έρθουμε κοντά.

Εμείς που είμαστε αληθινοί..δε μπορεί παρά..σίγουρα η σχέση μας να είναι όμορφη και υγιή.

Δεν ταιριάζουμε όλοι με όλους, αυτό είναι βέβαιο όμως αυτό που

πιστεύω και κυρίως γνωρίζω, είναι πως δεν σκουντουφλάμε τυχαία ο ένας πάνω στον άλλον.

Δεν χρειάζεται να βάζουμε ετικέτες σε κάθε γνωριμία.. λες και είμαστε μαρμελάδες.

Πολλή αλήθεια χρειάζεται και να έχουμε την καρδιά μας ανοιχτή για να είμαστε σε θέση να ανταλλάσσουμε τα πολύτιμα μηνύματα που έχει ο ένας για τον άλλον.

Αυτή είναι η ουσία και το μεγαλείο των σχέσεων.. τα μηνύματα που οδηγούν στην εξέλιξη μας.

Αν συνεχίζουμε να παίζουμε τα ψέμματα, σαν παιδάκι εγώ, όλο θα σου κρατώ μούτρα..

εσύ όλο θα απορείς, θα με λες τρελή.. και μετά πάλι θα σου γελώ ενώ μέσα μου θα πονώ.

Αν παίξουμε  την αλήθεια.. ή θα σμίξουμε αρμονικά σ´ενα τέλειο ένα ή θα προχωρήσουμε ξέχωρα, δυό όμορφα μαζί.. 

σίγουρα όμως δεν θα πληγωθούμε ποτέ ξανά και όλα θα ναι ξεκούραστα και καθαρά.

Μπορείς αν θέλεις να διαλέξεις και να μου πεις τι προτιμάς.. ΄΄

Αλλά πριν καν μου  απαντήσεις, θα είμαι μαζί σου ειλικρινής και θα σου πω πως

στην περίπτωση  που επιλέξεις το πρώτο παιχνίδι, θα χρειαστεί να βρεις  άλλον συμπαίχτη, γιατί εμένα το δεύτερο πλέον.. είναι αυτό που μου πάει περισσότερο  :)

Και επειδή η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει..
ας είμαστε αληθινοί για να την κρατάμε παιδική, να διασκεδάζει μόνον!

Με πολλή αγάπη

ρ.

Η αγάπη είναι παντού

Η αγάπη είναι παντού.. το λευκό είναι παντού.
Μα το λευκό μαυρίζει..απ'τον φόβο.
Έναν λεκέ που εύκολα καθαρίζει, αν σηκώσεις το βλέμμα σου και κοιτάξεις αλλού.
Γιατί η αγάπη..είναι παντού! 


Μια φτυαριά αγάπης
Ρίκα

Το tango αυτών των Χριστουγέννων

Αγαπημένοι μου, 

Όμορφο και γλυκό μήνα για όλους μας!

Εύχομαι  να έχουμε αλλά και να φροντίζουμε πολύ την υγεία μας  σε ψυχή και σώμα !!!

Τόνους χαράς και ερωτά, πολύ πολύ πάθος, παιδικότητα, να αγκαλιαζόμαστε σφικτά και ζεστά, να δίνουμε- να παίρνουμε γλυκά φιλιά, καυτά φιλιά όπου κι αν επιθυμεί ο καθένας και να θυμόμαστε πάντα να συμπεριφερόμαστε με κατανόηση και μπόλικο σεβασμό ο ένας προς τον άλλον!

Μου αρέσει να εύχομαι πολύ.. 

Με τα καλό μήνα όμως ζήτω ο Δεκέμβρης και κουκουρούκου νίτζα, να με συγχωρέσετε αλλά δεν κάνουμε δουλειά. :)

Αυτό που κάνουμε και σημειώνει και εξαιρετική επιτυχία είναι να πηγαίνει σκατά ο μήνας και να περιμένουμε να έρθει ο επόμενος για να πούμε και πάλι καλό μήνα κοκ όπως άλλωστε κάνουμε και με τα καλημέρα και τα καληνύχτα, δίχως να κάνουμε τίποτα για να είναι καλά.

Θαρρώ πως χουμε γίνει λίγο σαν τρισδιάστατες ευχητήριες κάρτες που μιλάνε..

Λοιπόν!

Φέτος τον Δεκέμβρη προτείνω να ξεχυθούμε όλοι στους δρόμους και να χορέψουμε!

Να χορέψουμε με πάθος  δίχως φόβους και περιορισμούς,ένα tango  σπατάλης!

Να κλείσουμε απαλά τα μάτια και να χορεύουμε σαν να μην υπάρχει αύριο!

Και κυρίως...σαν να μην υπήρχε χτες!

Είμαστε πάμπλουτοι φιλαράκια μου!

Πρέπει, έφτασε η ώρα να σπαταλήσουμε και να  σκορπίσουμε τα πλούτη μας.

Αν δεν το κάνουμε αμέσως τώρα.. θα σκάσουμε.

Γιατί όλος αυτός ο πλούτος ασφυκτιά μέσα μας.

Υποφέρει... και κάποια στιγμή ο χρυσός θα γίνει σκουριά και θα σαπίσουμε με το βλέμμα της απορίας ζωντανό ..

΄΄θα μας πνίξουν τόσα ανείπωτα λόγια.." Τ. Λειβαδίτης.

Και τόσα βαλσαμωμένα συναισθήματα .. θα μας σκοτώσουν!

Γι'αυτό  επιμένω.. 

Επιμένω να λικνιστούμε στους ρυθμούς της αφθονίας σπαταλώντας!

Πάμε να σπαταλήσουμε αλήθεια και αγάπη όλοι μαζί συντροφιά!

Σε ένα χορό δίχως ρούχα, ξυπόλητοι, χωρίς προσωπεία.

Να λάμψει η ομορφιά της φύσης μας.

Χορέψτε άφοβα αγαπημένοι μου..

Σπαταλήστε τα όλα!

Τα έχουμε σε αφθονία και δεν υπάρχει περίπτωση να μας τα φορολογήσει ούτε και να μας τα πάρει κάνεις, παρά μόνο εάν εμείς το επιτρέψουμε..

Μέσα από αυτόν τον χορό θα γλυκάνουμε και θα ζεστοκοπηθούμε εντός, εκτός για πάντα! 

Μέσα από ένα tango  ασύδοτης σπατάλης!

Ας σπαταλήσουμε την αγάπη και την αλήθεια μας για ένα υπέροχο μοίρασμα απλότητας, χαράς, γέλιου, γαλήνης..

Φιλάκια γλυκά και μια μεγάαααλη φτυαριά αγάπης από εμένα :)

Υγ: Το τραγούδι εξαιρετικά αφιερωμένο σε δυο πολυαγαπημένα μου πλάσματα..

       Ξέρουν αυτές ποιες είναι.. η μια από το βίντεο και οι δυο τους μαζί από το τραγούδι :)

Ρίκα