Ο καραγκιόζης

Ο καραγκιόζης ήταν είναι και θα είναι πάντα αγαπητός.

Είναι καλόψυχος και έχει πολύ πλάκα.
Πίσω ομως απ τη μορφή του στέκουν δυο κουρασμένα χέρια που κινούν τα νήματα του και διψούν για ένα χάδι, για  μιαν αγκαλιά. 
Ας νιώθουμε ευγνωμοσύνη για τον κάθε καραγκιόζη που έχουμε στην ζωή μας.
Είναι μεγάλη ευλογία που υπάρχει.
Είναι εκείνος που στο μάυρο μας θυμίζει τ' άσπρο.
Είναι εκείνος που δίνει στα χείλη μας κίνηση να χαμογελούν.
Ειν' αυτός που  κάνει το σοβαρό αστείο και τη ζωή απο δύσκολη την κάνει λούνα πάρκ. 
Είναι αυτός που χαρίζει απο την ψυχή του ενέργεια στη δική μας, τις στιγμές που εκείνη στέκει χλωμή και αφυδατωμένη.
Ας αγκαλιάζουμε με τρυφερότητα τον κάθε καραγκιόζη.
Ας αγαπάμε τον κάθε καραγκιόζη που συναντάμε.
Ας αγαπάμε τον καραγκιόζη που στέκει μέσα μας.

Αφιερωμενο εξαιρετικα.

με αγάπη ρ.

'' Όταν είσαι ερωτευμένος βρίσκεσαι σε μια κατάσταση. 
Σε μια κατάσταση με αρχή, μέση και τέλος.
Ο έρωτας είναι τρόπος ύπαρξης. 
Η αγάπη τροφή.
Ζώντας ερωτικά και οχι ερωτευμένα, συγκεράζεις τα δυο τους σε μια αέναη ροή ύπαρξης.
Ας υπάρχουμε ανεξάρτητοι απο τις καταστάσεις. 
Ας υπάρχουμε όχι στο ειδικό μα στο γενικό¨

Με αγάπη ρ.

Λεν πως είμαι σπάνιος ανθός

"Οπωσδηποτε δεν ειμαι παιδι της συννεφιας.

Και δε χωρω σε γλαστρα. Χρειαζομαι κηπο.

Ενα κηπο απεραντο να βρισκομαι για να μπορω ν'ανθιζω.
Και μπολικο νερο και να με λουζει ο ηλιος. 

Στα ζεστα αγαπιεμαι, στα ανετα αραζω, κι εκει νωχελικα ευδοκιμω.

Λεν πως ειμαι σπανιος και ιδιαιτερος ανθος.

Μα θελω να μαθω, να μου πουν: σε τουτη τη γη τη στενωπή ποιος τον σπόρο μου έριξε?" ρ

Χρεοκοπεί η ΓΗ!

Παιδιά! Στεναχωριέμαι να σας διαβάζω απογοητευμένους για την πολιτικη τροπη.Πρέπει να αποδεχτούμε το γεγονός οτι ΔΕΝ υπάρχει ούτε δεξια ουτε αριστερα..Αν θέλετε όμως να το δούμε χωροταξικά, αριστερά υπάρχει το οικονομικό συμφέρον, δεξιά υπάρχει ο ναρκισσισμός και στη μέση voila η αυτού μας μεγαλειότητα! Βαρέθηκα να βλέπω τον άνθρωπο διαμελισμένο σε παρατάξεις και ομάδες. Ζω στην κοσμάρα μου γιατι δε μπορω να συγκατοικήσω με όλο αυτό. Ξαναλέω.. ΔΕΝ υπάρχούν ούτε χρώματα, ούτε ετικέτες, ούτε δεξια ούτε και αριστερά!Υπάρχει μονο κέντρο! Το κέντρο της καρδιάς μας και το κέντρο όλων μας, το οποίο είναι η αγάπη.Μπορεί να ακούγεται ρομαντικό όμως δεν είναι.Γιατί η αγάπη δεν είναι λίγο κρασί λίγο θάλασσα και τ'αγόρι μου..Η αγάπη είναι σύμπνοια, έχει ελευθερία, δικαιοσύνη, σεβασμό, αλήθεια! Όσο θρέφουμε τα όνειρα μας με τις μπαγιάτικες και δηλητηριώδεις πεποιθήσεις, που μας σερβίρουν καθημερινά οι σεφ της προστυχιάς, τότε θα ζούμε έναν εφιάλτη.Θα βολοδέρνουμε σ'ένα φαύλο εφιάλτικο κυκλο εθισμένοι στην πρέζα της καταστροφολογίας, της ψευδαίσθησης και του ανταγωνισμού. Αυτή τη στιγμή δεν κινδυνεύει η Ελλάδα απο χρεοκοπία. Η Ελλάδα οικονομικά έχει ηδη χρεοκοπήσει. Αυτό που συμβαίνει τούτη τη στιγμή είναι τραγικότερο: Χρεοκοπεί η ΓΗ! Πτωχεύει μέρα με τη μέρα απο πνεύμα, από φύση, απο υγεια, απο ζωή..Επτωχεύουμαι απο αγάπη φίλοι μου! Ας βρούμε για λίγο το σθένος να σταθούμε ταπεινά και σιωπηλά κοιτώντας εντος μας, ωστε να δούμε τι μας έχει απομείνει απο αυτό που λέγεται ΑΝΘΡΩΠΟΣ!

Ο έρωτας..

Η πρώτη εμφάνιση.

Το πρόσωπο.

Μου αρέσει το πρόσωπο.

Τα μάτια..

Από κει ξεκινά  το καλούπι.

Τα μάτια είν’ ο οδηγός.

Και ύστερα?

Ύστερα με δικαιώνει το βλέμμα, το ακολουθώ και συναντώ το μυαλό.

Και το μυαλό δίνει στα λεγόμενα.

Στα λεγόμενα που βγαίνουν απ΄ τα χείλη σου και δίνουν κίνηση.

Δίνουν κίνηση και ρυθμό στην καρδιά μου να χτυπά λίγο πιο γρήγορα

και δίνουν θερμότητα στα μάγουλα μου να καίνε.

Και μετά, τα αστεία, το πνεύμα..το χιούμορ.

Ένα χιούμορ που διεγείρει και  δονεί όλο το σύστημα μου.

Όλα αυτά που είμαι..

Είμαι μια παιδική χαρά που γεμίζει από γέλια.

Από γέλια και χαμόγελα που αντάμωσαν σαν έσμιξαν οι ματιές μας.

Και το γνωρίζαμε απ’την αρχή.

Γιατί ο έρωτας ξέρει και η αγάπη είναι σοφή.

Ο έρωτας ξέρει να επιλέγει και η αγάπη γνωρίζει να κρατά.

Η αγάπη έχει τη γνώση και τον τρόπο να μας κρατά ενωμένους στους παράλληλους μα ξέχωρους κόσμους μας.

Η αγάπη έχει τη σοφία  να μας βαστά.

Έχει τη σοφία να μας βαστά  και να μας αφήνει λεύτερους ώστε να απολαμβάνουμε ο ένας τον άλλον ώστε να μη δενόμαστε ποτε.

Μέχρι να γίνουμε δύο ξέχωρα ένα.

Δίχως πρέπει και γιατί.

Χωρίς ποτέ και πάντα.

Απλά για όσο χρειαστεί.

Για όσο τα μάτια μας χάιρονται να μας βλέπουν

Για όσο αυτά  θα έχουν μιαν αναπνοή.
Για όσο όλο αυτό ζήσει.

Αφιερωμένο, στους τόσους όσους..αν και μόνον αν ..έτσι νιώθουν

ρ.