Πιστευω πως η ακαταπαυστη ροη της αναπαραγωγης τοσο των δυσσαρεστων ειδησεων οσο και η προβολη των σκληρων εικονων απο τα ΜΜΕ, δεν εχει σκοπο την ενημερωση αλλα την εξοικειωση του οφθαλμου της ανθρωπινης ψυχης με το αρρωστο,το σιχαμενο..μεσω της τυφλωσης του εγκεφαλου προκειμενου να επιτευχθει η νιρβανα και ο εκφυλισμος του ανθρωπινου ειδους.
Η πιο υπουλη και η πιο επικινδυνη μορφη βιασμου ειναι αυτη που διαπραττει το μεσο το οποιο μεταφερει τις πραξεις.Θεωρω τραγικα αρρωστο να αγκαλιαζεις τα παιδια σου, να τρως στον καναπε, να πλενεις τα πιατα ενώ παράλληλα παρακολουθείς αποκεφαλισμους, κηδειες διασημων και οικονομικους εκβιασμους και συνεχιζεις να ποτιζεις αταραχος τα λουλουδια και να πίνεις τον δροσερό χυμό σου.
Βρίσκω ανώμαλο να μπορεί να κατεβαίνει η μπουκιά στη θέα μιας σφαγής.
Βρισκω τραγικα ειρωνικο να ανησυχουμε και να κανουμε λογο για αεροψεκασμους, οταν εμεις οι ιδιοι, ανοιγουμε στα σπιτια μας, στα αυτοκινητα μας, την κανουλα με τα δηλητηρια και παρφουμαριζομαστε ολημερις κ οληνυχτις με τοξικη και αρνητικη ενεργεια.
Αναρωτιεμαι.. Που θα βρoυν χωρο να φυτρωσουν τα χαρισματα, η ευγενεια, τα ταλεντα, η συμπονια, η αγαπη?
Πως θα ευδοκιμησουν σε μια χωματερη σκουπιδια?
Καποιοι λενε οτι ειμαι στον κοσμο μου και δεν ξερω τι γινεται στον δικο τους.
Ξερω τοσα ομως που μου ειναι αρκετα ωστε να επελεξα να την κανω απο ολο αυτο.
Ναι εφτιαξα τον δικο μου κοσμο.. με πολυ κοπο καθαρισα τα σκουπιδια και τωρα κατοικω σε ενα μποστανι..
Ενα μπαξε αγαπης.
Εκει Μαθαινω να με αγαπω, να σκεφτομαι υγιεινα και ολα αυτα να μπορω να τα μοιραζομαι και με τους γυρω μου..
Ετσι πιστευω αλλαζει ο κοσμος .. Φτιαχνοντας ο καθενας τον δικο του και μετα ο ενας τον αλλον μοιραζοντας ομορφιες.
Η επιλογη δικη σας..
με αγάπη ρ.
