Κι αν δεν εφάπτονται οι πλανήτες μας..

Είναι φοβερό το πως ο οργανισμός αντιδρά σε κάθε πίεση, σε κάθε στεναχώρια.. 
Είναι πασιφανές πως δεν είμαστε καμωμένοι όλοι απο το ίδιο υλικό.
Είναι αλήθεια πως δεν είμαστε όλοι ανθεκτικοί στα απότομα και στις εντάσεις. 
Η ευαισθησία δεν ειναι αδυναμία..Είναι ανθός! 
Ενας ανθός που θέλει προσοχη, πολλή φροντίδα, αγάπη και σεβασμό. 
Να πηγαίνουμε εκει που ταιριάζουμε.. εκεί που αρμονικά αράζουμε. 
Είμαστε διαφορετικοί..και αυτο ειναι η ομορφια μας.
Το μεγαλείο της μοναδικότητας.Του σπάνιου!
 Ας μάθουμε επιτέλους να ακούμε..
Να ακούμε ο ένας τον αλλον δίχως να εισβάλλουμε με σκέψη και λόγια, βιάζοντας ο ένας την πρόταση - την ανάγκη του άλλου. 
Ας μαθουμε να στεκουμε στη σιωπή. 
Εκεινη εχει να μας μάθει μπόλικα..

´´Κι αν οι πλανητες μας δεν εφαπτονται, δε πειραζει..ας στεκουν αντικριστα σε αποσταση τουτη, ωστε να καμαρωνει ο ενας τα φωτα του αλλου απο μακρια και αγαπημενά´´

Με πολλή αγάπη
ρ

Τα παιδιά

- Αααα! Κοίτα κοίτα Μια μαγική Πέτρα! Φωνάζει με ενθουσιασμό η μικρή Αμέλια.

- Δεν είναι μαγική πέτρα ανόητη! Μεγεθυντικός φακός είναι! Πότε θα πάψεις επιτέλους να ξεχωρίζεις την αλήθεια από τα παραμύθια? Τα παραμύθια είναι για να μας παίρνει ο ύπνος παιδί μου, ενώ η αλήθεια για να μας τραβά στη ζωή.

Η Αμέλια δε μίλησε. Χαμογελώντας, άπλωσε τα ματάκια της στον ουρανό και χάζεψε το παχουλό ελεφαντάκι που έπλεε αρμονικά ανάμεσα στα άλλα σύννεφα. 

‘’Τι όμορφο που είναι.. και τι λεύτερο’’ σκέφτηκε.

Όμορφο και γαλήνιο που ζει στην αλήθεια του και λεύτερο που πλάθεται όπως γουστάρει.

 Δεν καλουπώνεται από λέξεις και ορισμούς.

- Αμέλια μην κοιτάς τον ήλιο θα χαλάσεις τα μάτια σου! 

  Ακούστηκε η φωνή του πατέρα.

Αχ αυτοί οι μεγάλοι.. πότε θα καταλάβουν ότι τα μάτια μας είναι καλά προστατευμένα. 

Θα μάθουν άραγε ποτέ  πως τα παιδικά ματάκια αράζουν αλάνικα στην καρδιά ?

Με λυπεί που  οι μεγάλοι δε βλέπουν. Στεναχωριέμαι που είναι τυφλοί. Μα πιότερο με στεναχωρεί που δεν το γνωρίζουν.

Μοιάζουν σαν ανόητοι μπροστά μου και μετά λεν πως η ανόητη είμαι εγώ..

Είναι σε ετοιμότητα να βιάσουν κάθε ενθουσιασμό μας και να τον κάψουν σε μια λαίλαπα εκλογίκευσης.

Και επιτέλους, ας μου εξηγήσει κάποιος σοφός μεγάλος τι σημαίνει ανόητο, γιατί εγω είμαι μικρή και δε ξέρω.

-Μπαμπά, τι σημαίνει ανόητο?

- Αυτό που δεν έχει νόημα παιδί μου.

Χμ.. καλά το είχα φανταστεί! ΄Αλλη μια λέξη των τυφλών.

Μα φυσικά! Ο μεγεθυντικός φακός κάνει περισσότερο νόημα από την ανόητη μαγική πέτρα! 

Γιατί τι νόημα έχει μια ταπεινή πέτρα που ήρθε στη γη πριν απο εμάς γεννημένη απο την φύση?

Τι νόημα έχει η μαγεία, που ξεβολεύει τα πάντα απο το σίγουρο και το σταθερό?

Ουφ..Κουράστηκα.. Πάω να κλείσω τα μάτια που στολίζουν το κεφαλάκι μου και να ανοίξω αυτά της καρδιάς μου. Να ονειρευτώ, να ταξιδέψω, να πλάσω και να δώσω νόημα σε ό,τι με γαληνεύει.. σε ό,τι με κάνει να νιώθω χαρούμενη. Πάω να αράξω στην αλήθεια μου!Να ξαπλώσω στα όνειρα μου!

Στέλνω ευχή στον ουρανό, να ρίξει μπόλικη αστερόσκονη για να γίνουν γρήγορα καλά τα μάτια όλων των μεγάλων, για να μπορούν και αυτοί να απολαμβάνουν την πλάση από το μαγικό πασπάλισμα των παιδιών.

Και θεε μου.. σε ευχαριστώ που δεν είμαι ανόητη!

υγ: Ευχαριστώ την αγαπημένη μου Βίκυ ως πηγή έμπνευσης ..

με πολλή αγάπη 

ρ