Το πλοιο φευγει μονο..

Ειδικά αφιερωμένο στην Βίκυ και τον Αντρέα.. στην Πάτμο!

                          

Σε μια ώρα το όνειρο τελειώνει..
Το πλοίο σαλπάρει..
Τα κύματα, έτοιμα να το συνοδεύσουν στο λιμάνι του προκαθορισμένου.. του κλασσικού.
Θα τραβήξει πάλι προς την δοκό της ρουτίνας και κανείς δε θα μπορεί να αλλάξει την πλεύση του.
Θα αφήσει πίσω εναν τόπο μαγικό..παραμυθένιο.
Ανθρώπους φωτεινούς..αστέρια στην στεριά.
Μέρες γαλήνης,νύχτες χαράς.
Θα αφήσει πίσω τόσα..
Τόσα οσα αρκουν να μαγνητίσουν το πηνίο της ψυχής μου και τελικά!
Θα φύγει μόνο..
Χωρίς εμένα!

Ενα πλοίο δεν μπορεί να πάρει τα όνειρα σου μακριά..
Αυτό.. μόνον  η επιλογή μπορεί να το κάνει.

Στα ταξίδια που θα κάνεις να αφήνεις πάντα την ψυχή σου να επιλέγει το εισιτήριο.
Εκείνη μόνο γνωρίζει τον Προορισμό.

Η αρχή έγινε..
Το νησί της Αποκάλυψης, οι νέοι μου φίλοι ..έγιναν εμπνευστές στο να μάθω να ακυρώνω εισιτήρια για ταξίδια που δεν επιθυμώ ακόμα και τελευταία στιγμή!

Δεν υπάρχει τελευταία στιγμή..υπάρχει μόνον η τέλεια στιγμή και είναι εκείνη όταν η ώρα σημάνει: Νιώθω Ακριβώς!

Σας ευχαριστώ όλους..

Με πολλή αγάπη

Ρ.

Ξαπλωσε στην αληθεια

Μην ντραπεις και μην νιωσεις ποτε
Τυψη και ενοχη γι αυτην.
Ειναι η αληθεια σου..
Ατενισε την απο μακρια, πλησιασε την και μην την φοβηθεις.
Ειναι η αληθεια σου..
Χαιδεψε την, αγκαλιασε την και πεστης Σ´αγαπω.
Ειναι η αληθεια σου..
Ειναι το απεραντο λευκο μεταξωτο σεντονι που πανω του ξαπλωνει η ψυχη σου..
Ομορφη, γαληνια και αγνη..
Σωστο βρεφος!
Μακρια απο την αληθεια σου,η ψυχη γδερνεται στα βραχια του φοβου, τυφλωνεται και πεφτει στο κενο του γκρεμου, σπαραζοντας απο τον πονο, ουρλιαζοντας απο αναγκη για επιστροφη στο οξυγονο..στον φως..στην γενετειρα!
Αργα ή γρηγορα, αν υπαρχει αργα..κι αν υπαρχει γρηγορα..
Θα παρει το δρομο της επιστροφης..
Θα στριψει στο στενο της αγαπης και περπατωντας ξυπολητη στα μωσαικα της γνωσης, της σοφιας και της πιστης, θα χυθει ελευθερα στα λευκα μεταξενια σεντονια της αληθειας.
Εκει που η καρδια χτυπα αρμονικα και καθε ανασα πηγαζει απ τα βαθια..
Αφησε την να σε αγκαλιασει..
Πιασε την απ´το χερι και βαστα την γερα..χορεψε μαζι της.. Πανηγυρισε..Τρεξε!
Σηκωσε την ψηλα και δειξε το λευκο σεντονι σου παντου.. Υπερασπισου το!
Βγαλτο στον ηλιο ολοι να δουν αυτο που μονο το φως μπορει να φανερωσει.. τα αορατα γραμματα πανω του:
ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ!

ρ.

Καθρέφτης ουρανός..

Αγερας επικριτικος, φορεας σκεψεων πικρων,
λυσσομαναει και σπερνει μαυρα συναισθηματα, οξινα μαυρα συννεφα..
Της ψυχης μας ο γαλαζιος ουρανος γινεται σκουρος σκυθρωπος και η μορφη μας θαλασσα αγριεμενη μαυρη.

Ουρανος ειναι ο καθρεπτης της θαλασσας.
Οποιο χρωμα εχει, σε κεινη το προβαλλει.
Ετσι συμβαινει και σε εμας:
Η ψυχη μας ειναι ο καθρεπτης της μορφης μας..

Επιλεγοντας τα εθιστικα εδεσματα των αρνητικων κ επικριτικων σκεψεων, ακολουθει το κυριως πιατο: Η πιατελα με την ποικιλλια ανθυγιεινων συναισθηματων, εκεινα
του: πονου, του φοβου και του θυμου.
Το τελικο αποτελεσμα: Ψυχικη δηλητηριαση με μια εμφανιση αρρωστη σε οψη!

Το τι θα βιωσουμε, τοσο σε εσωτερικο επιπεδο οσο και σε εξωτερικο, ειναι πραγματικα μια καθαρα προσωπικη για τον καθεναν μας επιλογη.
Ο καθενας μας μοναδικα και ξεχωριστα, εχει την απολυτη ελευθερια και την υπερτατη ευλογια, να ειναι σε θεση να επιλεγει τα ´´υλικά´´ με τα οποια θα μαγειρεψει ´´αυτό´´ που επιθυμει να φαει.
Μπορεις να διαλεξεις τα καλυτερα υλικα για το φαγητο σου και υστερα να σταθεις μπροστα στον καθρεπτη σου..Αυτο που θα αντικρισεις.. σιγουρα θα σε μαγεψει!

Αφιερωμενο:
´´Στον καθρεπτη του μπανιου σου βλεπω παντα μια κουκλα με αγγελικη γαληνια ομορφια..
Δεν ειναι ο καθρεπτης ψευτικος, ειν´τα λογια σου αληθινα, λογια ιαματικα που ντυνουν την ψυχη μου στα λευκα, στολιζοντας την με χρυσα λαμπερα κοκαλακιά´´


Ps: Ευχαριστω πολυ την Μελινουλα μου για την καταλληλη ποζα :)

Ρ.

Δες τον ποταμο..

Βγαζοντας τον αυτοματο πιλοτο απο τις πτησεις του μυαλου μας, αυτον που για πλοηγο του εχει τον χαρτη με τις πεποιθήσεις και τις προσδοκιες, θα βρεθουμε σε τοπους ευλογημενα ηρεμους..παραμυθενιους.
Μεσα σε Κρυσταλλινο κελαρυστο ποταμι θα κυλαει η ζωη μας, στα ιαματικα νερα της αποδοχης, συμβιωνοντας αρμονικα με καθε πετρα μικρη ή μεγαλη, που αριστα εν υπαρχει μεσα του, διχως να ανακοπτει τη ροη του.

Ελευθερωσου απο τις πεποιθήσεις,  και αφεσου στη ροη του ποταμου της ζωης.
Καλωσορισε με ΑΓΑΠΗ και ΑΠΟΔΟΧΗ καθε πετρα που θα συναντησεις.
Μην την αντιμετωπισεις σαν κατι ανεπιθυμητο και εχθρικο.
Ειναι και αυτη κομματι της διαδικασιας.
Ισως σου χρειαστει..για να σταθεις πανω της να ξαποστασεις..να σκεφτεις..
Ισως παλι, αν την σηκωσεις, να βρεις απο κατω ενα διαμαντι..
Παντα, ολες οι πετρες κρυβουν ενα θησαυρο..
Το σιγουρο ειναι οτι καμια πετρα δεν θα ανακοψει την πορεια σου( σε κανεναν ποταμο δεν το εχει κανει)
-εκτος αν το επιτρεψεις να συμβει κουβαλωντας τις δικες σου χημικες κοτρονες..τις πεποιθήσεις.
Σου υποσχομαι πως καμια πετρα δεν ειναι εχθρος σου και δεν θα σταθει ποτε εμποδιο στο να φτασεις στον προορισμο σου.. στην εκβολη του ποταμου για να ξεχυθεις ανεμελα στον χρυσαφενιο ωκεανο της γαληνης και της αφθονιας.

ρ.

Ψιθυρος Γαληνης για την τυψη κ την ενοχη

Αν καποιες στιγμες "φανταζεις" αδικος και αδιαφορος προς τους αγαπημενους σου, μην βιαστεις να νιωσεις τυψεις κ ενοχες..Πρωτα αδιαφορισες κ αδικησες τον ιδιο σου τον εαυτο κ ετσι δε μπορουσες να κανεις διαφορετικα. Το σκηνικο θα αλλαξει μονο οταν αρχισεις να σε τιμας κ να σε σεβεσαι..Μην αγχωνεσαι..Εχεις οσο χρονο χρειαζεσαι. Οσοι σε αγαπουν θα ειναι παντα κοντα σου, γιατι εκεινοι βλεπουν πεντακαθαρα το μεγαλειο της ομορφης ψυχης σου!
Για τον πολυτιμο εαυτο σου:
Πλησιασε τον διακριτικα με αργους ρυθμους, αφουγκρασου τον, κατανοησε τον, φροντισε τον και φτιαξε γι αυτον με τα υλικα της πιστης, της γνωσης και της σοφιας, την αδιαπεραστη ασπιδα που θα τον προστατευει για παντα.Φτιαξε Μονον οπωσ εσυ ξερεισ και χρειαζεσαι την ασπιδα της αγαπης.Το σκοταδι δεν θα την διαπερνα και το φως που εκπεμπεις θα αντανακλα πανω της ενω θα σου επιστρεφεται τριπλο,τετραπλο...δεκαπλο ωστε να λαμπεις παντα!
Γ.