Με καποια οντα που η νονα συνηθεια τους εχει βαφτισει ισως φιλους,παρεα κτλπ συναντηθηκες μαζι τους γιατι πολυ απλα επρεπε να σε αφαιμαξουν,να σε τρομαξουν,να σε αδειασουν.Το αδειασμα κ το γεμισμα πανε μαζι.Ειναι ζευγαρι.Οπως το καλο και το κακο.Οπως η μερα και η νυχτα.Αν δεν υπηρχε το ενα δεν θα υπηρχε κ το αλλο.Με ενα τους μονο βλεμμα σε ρουφανε,το χιουμορ τους τοξικο ενισχυμενο απο εξυπνη κριτικη τσουζει την αγνη επιδερμιδα της ψυχης σου ενω όλα οσα λεγονται είναι για το καλο σου.Ξαφνικα σκοταδι.. αδειαζεις..Μεσα σου σπερνεται θυμος που γινεται κισσος και εγκλωβιζει τα θελω σου πνιγοντας τις αναγκες σου σαρωνοντας τα αορατα ορια σου.Αδειαζεις..Αδειαζεις για να γεμισεις απο τις νεραιδες που θα ερθουν στην ωρα τους κ αυτες να ποτισουν τη γη σου με το ιαμα της αγαπης..τη μοναδικη κ απαραιτητη τροφη σου και να σταματησουν τους πονους απο τον χρονιο βιασμο που υπεστει αυτη..η ψυχη.Αυτή που δε μιλησε ποτε οσο ταιζε αδειανες πεινασμενες σαρκες (συνεχιζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου