Με μια χούφτα χρώματα να μουτζουρώνουμε τους εαυτούς μας και ο ένας τον άλλον!

Τον Ιούλιο που μας πέρασε, πήγα και πήρα μπλοκ, μαρκαδόρους και ξυλομπογιές.
Όλα τα χρώματά!
Τα χάζευα με τις ώρες!
Η πωλήτρια με ρώτησε αν είναι για το παιδάκι μου και της απάντησα με ενθουσιασμό πως ΝΑΙ είναι!

Από τότε, κάθε ημέρα ενθαρρύνω αυτό το παιδάκι να τα πάρει στα χεράκια του για να ξεκολλήσει απ τον καμβά της ψυχής του το ξεθωριασμένο σκίτσο του θλιμμένου καλλιτέχνη.
Του θλιμμένου και μοναχικού αυτού καλλιτέχνη, που χρόνια στέκει μέσα Μου πάσχοντας από αγκύλωση, υπομένοντας αγόγγυστα τους πόνους της ψυχικής του δυσκαμψίας.
Αυτό το παιδάκι ξέρω, πως κάποια μέρα θα τον θεραπεύσει.
Και.. είναι το μοναδικό πλάσμα που μπορεί να τον θεραπεύσει!
Θα τον θεραπεύσει, δίνοντας  του το φιλί της ζωής, με μια χούφτα μπογιές και αγάπη και κείνος πια..πάνω στο λευκό χαρτί  θα φέρνει σβούρες χρωματιστές, γλεντοκοπώντας την ανάσταση του, απολαμβάνοντας την ανεμελιά της παιδικότητας και την πληρότητα της δημιουργίας.

Έχε στο σπίτι σου λίγες μπογιές και ένα λευκό μπλοκ, φυλαγμένα σε ένα συρτάρι

Σαν φέξει της αναγέννησης η πρώτη αχτίδα..τον καλλιτέχνη σου να βγάλεις απ'το πατάρι.

Με μια χούφτα χρώματα να μουτζουρώνουμε τους εαυτούς μας και ο ένας τον άλλον!
ρ.

Με αυτήν την μουτζουρίτσα, αποχαιρέτισα στις 12 Ιουλίου 2013, τους αγαπημένους μου όταν έφυγα από το επαγγελματικό μου σπίτι.