Υπάρχουν κάποιοι ενήλικες που σαν παιδάκια, δεν είχαν ποτέ δικά τους όνειρα..
Δε γνώρισαν ποτέ τη χαρά του να πετάς στα σύννεφα, ανάμεσα
στα αστέρια και να θέλεις να τα κάνεις δικά σου..
Ζούσαν στον δικό τους εφιάλτη
σκυθρωπά και φοβισμένα υπηρετώντας υποσυνείδητα επιθυμίες ξένες.
Είχαν κολλήσει στον καθρέπτη τους μια ιδανική εικόνα εαυτού,
ένα αποδεκτό- επιθυμητό πορτραίτο και κάθε που έβλεπαν την αντανάκλαση του πραγματικού
τους ειδώλου να τους κοιτα, ένιωθαν άγχος και θλίψη, γιατί απείχε αρκετά από την
ιδανική αφίσα.
Σε αυτούς τους ενήλικες ή και ηλικιωμένους ακόμα, θέλω να πω
πως :
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου